Vanaf het moment dat ik aankwam in Armenië, was ik op zoek naar hem: de Ararat. Als ik ’s ochtends in de hoofdstad Jerevan opstond, keek ik meteen door mijn raam naar buiten om naar de berg te kijken. Het was een ritueel. Alsof je in Nederland als eerste een blik naar buiten werpt om te zien wat voor weer het is. Wandelend door Jerevan over pleinen, door stegen en straten, zocht ik altijd de Ararat. Bij terugkomst van een trip in het land voelde het als thuiskomen wanneer ik de Ararat zag.

De Ararat is voor het christelijke Armenië een heilige berg, hoewel hij in Turkije ligt en daardoor alleen van een afstand valt te bewonderen, zoals vanaf het klooster Chor Virap, op een uur rijden van Jerevan. Volgens de Thora landde de ark van Noach na het zakken van het water van de zondvloed op de 5100 meter hoge Ararat.

En ook al zou je de Ararat een dag niet zien, er valt sowieso niet aan te ontkomen. De berg wordt commercieel ingezet. Je hebt in Armenië Araratcognac (voortreffelijk), de Araratbank, Araratsigaretten en Araratrestaurants. De berg prijkt samen met de ark van Noach op het nationale symbool.

Maar dat de altijd besneeuwde Ararat in nota bene aartsvijand Turkije ligt, is voor Armeniërs als Sofia Dilanjan (40) niet te bevatten. „Dat is alsof Amsterdam in België ligt. Dat kun je ook niet begrijpen. Dit is onze berg”, zegt ze verbeten in Chor Virap, vanwaar je de grens met Turkse uitkijktorens ziet. Al zijn de Belgen geen aartsvijanden.

Begin vorige eeuw lag de Ararat op Armeens grondgebied . Maar na een oorlog met Turkije ligt de Ararat sinds de jaren twintig van de vorige eeuw op het territorium van de gehate buurman, die Armeniërs vermorzelde tijdens de genocide van 1915.

De berg houdt de Armeense geschiedenis in leven, blijkt uit de woorden van parlementariër Arman Babajanjan (45) in zijn werkkamer. „De Ararat herinnert ons aan de genocide. Hij doet ons denken aan onze omgekomen voorouders. Hij herinnert ons aan onze onafhankelijkheid en soevereiniteit en die mogen we niet verliezen. Hij herinnert ons eraan dat we zelf ons lot moeten bepalen.”

Zijn woorden krijgen extra waarde na de vorig jaar verloren oorlog tegen Azerbeidzjan, dat door Turkije werd gesteund. Het Westen schoot niet te hulp en Rusland kwam op een laat moment tussenbeide. Te laat om Armenië te beschermen, volgens Armeniërs zelf. Ze voelen zich alleen staan. Sinds de oorlog zinspeelt de Azerbeidzjaanse president Ilham Alijev erop om Armeens grondgebied in te nemen.

Dat maakt het geluk om elke dag de Ararat te bewonderen vanuit mijn appartement er niet minder om. De berg bepaalt zelfs de waarde van je huis, meent Dilanjan. „Als je uitzicht hebt op de Ararat, betaal je meer.”