„Kust de Zoon, opdat Hij niet toorne en gij op de weg vergaat.”

Kust de Zoon, opdat Hij op u niet toornt als des Heeren Spruit, buigt u voor die Heere neer. Wij wensten ook, dat de Mennisten (mennonieten of dopersen - red.) de Messias leerden kennen als een Vrucht der aarde! Dat zij Zijn ware Mensheid niet bezoedelden met ongerijmde gedachten, als zou Hij maar door Maria zijn doorgegaan als water door een goot, of als de stralen der zon door een glas! Of, dat Hij Zijn vlees slechts ín, en niet úít Maria zou hebben aangenomen. O, dat zij Jezus leerden kennen als de ware Vrucht, Die ons in alles gelijk geworden is, een mens uit de mensen die Hij heiligen moest. Als een eersteling, „want en Hij die heiligt en zij die geheiligd worden zijn een” (Hebreeën 2).

Laten wij deze beide troostbronnen, dat onze Jezus des Heeren Spruit is en de Vrucht der aarde, altijd geopend houden, want daarin ligt al de rust van ons geloof, al de zekerheid van onze zaligheid.

Leer Hem in Zijn beide naturen recht kennen, als de waarachtige Zoon Gods en tegelijk als de Zoon des mensen. Zoek hierop uw geloof onwankelbaar te gronden. Doorzoek in de goddelijke Schriften deze verborgenheid niet enkel met uw natuurlijk verstand, maar buig u onder de onfeilbaarheid van de Goddelijke openbaring en tracht door het onderzoek van Gods Woord u hoe langer hoe meer te overtuigen, dat het u geopenbaard is.

Abraham Hellenbroek, 
predikant te Rotterdam

(”De evangelische Jesaja”, 1710)