De Mozambikanen gingen naar de stembus om een opvolger te kiezen van president Joaquim Chissano, die het land achttien jaar achtereen regeerde. De voornaamste kandidaten voor het presidentschap zijn Armando Guebuza van de regerende Frelimo–partij en Afonso Dhlakama van de oppositiepartij Renamo. Ook werd gestemd voor een nieuw parlement.

Het is niet duidelijk wanneer de uitslag van de verkiezingen bekend wordt. Voor de verkiezingen werd voorspeld dat het een nek–aan–nekrace zou worden tussen Guebuza en Dhlakama. Als dat zo blijkt te zijn, zal mogelijk een tweede ronde volgende maand uitsluitsel moeten geven. Velen vrezen voor een bittere en gewelddadige tweede ronde, aangezien voormalig rebellenleider Dhlakama heeft gezegd dat het presidentschap tweemaal van hem is gestolen en hij dat geen derde keer zal laten gebeuren.

Mozambique staat er economisch gezien weinig florissant voor en velen in het land smachten dan ook naar verandering. Die gevoelens lijken ten nadele te werken van Frelimo, die al sinds de onafhankelijkheid van 1975 aan de macht is. Dhlakama leek een goede kans te maken, totdat zijn tweede man, Raul Domingo, roet in het eten gooide en een eigen partij oprichtte.

Volgens David Pottie van het Amerikaanse Carter Centrum is Mozambique mentaal en financieel niet voorbereid op een tweede ronde. De Mozambikaanse politieke analist Tomas Varieria Mario voorspelt ‘een hoop politiek geweld’.

Dhlakama houdt er een privé–militie van vijfhonderd manschappen op na en is bepaald geen groentje waar het geweld betreft. Frelimo en Renamo stonden zestien jaar achtereen tegenover elkaar in een burgeroorlog die een miljoen mensen het leven kostte voor hij in 1992 ten einde kwam. Het land was geruneerd en telde wel vijf miljoen vluchtelingen.

Chissano was de leider van de marxistische Frelimo–regering en Dhlakama gaf leiding aan Renamo, die werd gesteund door de Verenigde Staten, Rhodesië en later Zuid–Afrika. Volgens waarnemers zijn de verkiezingen de laatste kans van Dhlakama op het presidentschap.