„Op een zondagochtend zo’n twee jaar geleden voelde mijn moeder zich niet goed”, vertelt Anne-Rie. „Ze werd met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht, mijn vader ging mee. Mama had een bloedpropje en een bloeding in haar buik. De artsen konden niets meer voor haar doen.”

Voor het gezin Kraaijeveld stond de wereld stil. Anne-Rie kan nog steeds bijna niet geloven dat haar moeder er niet meer is. Vader Kraaijeveld bleef achter met vijf kinderen in de leeftijd van 1 tot 13.

De Bruijn, een zus van Anne-Rie’s moeder, woont met haar man vlak bij de familie Kraaijeveld. Ze sprong direct bij. „Mijn tante hielp met de was, en ze stond steeds voor ons klaar.”

De Bruijn, die zelf geen kinderen heeft, zegde haar baan in de gehandicaptenzorg op, zodat vader Kraaijeveld kon blijven werken. Ze werkt nu nog op oproepbasis.

Vier dagen per week is ze om zeven uur ’s ochtends bij de familie Kraaijeveld. „Mijn tante helpt de kleintjes met het opstaan en naar school gaan. Mijn 3-jarige broertje is overdag bij haar. Mijn zusjes eten tussen de middag bij tante Elsbeth, en ik kom ook uit school naar haar toe.”

„Het is heel fijn dat het zo kan. Mijn tante staat altijd voor ons klaar, en daarom geef ik haar graag een bloemetje”, vindt Anne-Rie.