„Ziet de dagen komen, zegt God, dat Ik David een rechtvaardige Spruit zal verwekken.”

Wanneer Jeremia de Messias een Spruit noemt, die uit David zou spruiten, kan men dat niet anders zien als naar Zijn menselijke natuur, omdat Hij als een wettig nakomeling uit de lendenen van David zou voortkomen en zo uit hem voortspruiten.

Hier wordt Hij echter des Heeren Spruit genoemd, wat Zijn goddelijke natuur aangeeft. En dit te meer, omdat de volgende benaming spreekt van „de Vrucht der aarde”, die de Messias naar Zijn mensheid draagt. Deze benaming moet goed van de eerste worden onderscheiden, al maken beide de bedoeling van de Heilige Geest zonder herhaling nog meer duidelijk.

Omdat de benaming Spruit naar Zijn Godheid op Hem zeer gepast is, geven we enkele voorname eigenschappen van een spruit. Een spruit komt ergens uit voort; zijn oorsprong heeft hij uit iets anders; vervolgens, een spruit is één met de vrucht waaruit hij voortkomt; ook staat de spruit niet op zichzelf; en tenslotte is hij toch van dezelfde aard en natuur, waaruit hij voortkomt.

Wat een treffend beeld is dit van de verborgene, eeuwige generatie van de Messias naar Zijn Godheid! Hij is immers als de Zoon Gods, als de Tweede Persoon in het Goddelijk Wezen ook een Spruit. Een Spruit van geen mens, maar een Spruit des Heeren: Hij is Heere, de Jehova is, namelijk de Vader. Een Spruit die uit de Vader is voortgekomen door eeuwige generatie!

Abraham Hellenbroek,
predikant te Rotterdam

(”De evangelische Jesaja”, 1710)