Het bewijs put het OM uit een reeks getuigenverklaringen, van onder meer Holleeders zussen Astrid en Sonja. Aan Holleeders ontkennende verklaringen en door hem geschetste alternatieve scenario’s hecht justitie geen enkel geloof. De motieven voor de moorden lagen volgens justitie „zonder twijfel in de sfeer van machtswellust, afgunst en geldbejag”.

De aanklagers omschreven de persoon Holleeder als „gewetenloos, opportunistisch en berekenend” en als een „meesterintrigant” die „voor eigen rechter heeft gespeeld” en „altijd uit op het dienen van zijn eigenbelang, uit te drukken in geld en macht”. De verdachte heeft in de ogen van justitie gekozen voor „een leven in de misdaad.” Zijn geweten was „ofwel slecht ontwikkeld, ofwel uitgeschakeld”.

Holleeder zelf liet direct na het uitspreken van de eis optekenen niet te zijn verrast. „Ik had dit wel verwacht. Ik ben het er niet mee eens en ik wil de hele tijd wel reageren, maar mijn advocaat voert later het verweer.” Hij zei „moe” te zijn.

De slachtoffers zijn Cor van Hout (2003), Willem Endstra (2004), Kees Houtman (2005), John Mieremet (2005) en Thomas van der Bijl (2006). Bij de aanslag op Van Hout werd ook de naast hem staande Robert ter Haak geraakt. Hij bezweek later aan zijn verwondingen.

De rechtbank legde Holleeder in 2019 levenslang op, conform de eis van het OM. Holleeder ging in hoger beroep. Het proces bij het Amsterdamse gerechtshof vindt plaats in de extra beveiligde rechtszaal op Schiphol.