Volgens de aanklagers heeft Holleeder (63) zich vanaf de start van zijn strafzaak bij de rechtbank in februari 2018 op het eerste gezicht laten zien als een man „die graag verklaart en die graag uitlegt waarom beschuldigingen niet kloppen”. Maar wie verder kijkt, „ziet iemand die belastende bevindingen ongemotiveerd van tafel veegt en zelf stellingen neerlegt die niet objectief worden ondersteund”.

Het OM zei in hoger beroep „goed te hebben geluisterd” en Holleeder „alle gelegenheid” te hebben geboden zijn verhaal te doen. „Maar we hebben gezien dat Willem Holleeder met zijn verhaal graag dichtbij oppervlakkige getuigenverklaringen bleef. Zodra het de diepte inging, volgde het zwijgrecht.”

Daarnaast was elke belastende verklaring „onzin”, zo citeerden ze Holleeder. Het woordje komt volgens hen „tientallen keren” voor in de verslagen van de zittingen bij de rechtbank en viel ook in de beroepszaak regelmatig. „Zo beroept hij zich voortdurend op het machtswoord. Want híj zegt dat het onzin is, zonder het verder te onderbouwen.”

Holleeders eigen verklaringen staan volgens de aanklagers vrijwel allemaal op zichzelf en bovendien wisselde hij „de ene verklaring in voor de andere” als de situatie erom vroeg. „Die houding maakt het moeilijk te bepalen wat in zijn verhaal waar is en wat niet. Hoe het werkelijk zit, moet uit ander bewijsmateriaal blijken.”

Hoe het OM daar tegenaan kijkt werd woensdagmiddag duidelijk, toen de aanklagers na een reeks inleidende beschouwingen begonnen aan de behandeling van de moorddossiers. Als eerste schetsten ze daarbij hoe Holleeder in hun ogen samen met de tot levenslang veroordeelde Dino Soerel en de doodgeschoten Stanley Hillis tussen 2002 en mei 2006 een prominente rol vervulde in een bende die zich had toegelegd op het plegen van moorden.

Het slotbetoog van het OM duurt twee dagen. Donderdag aan het einde van de middag volgt de strafeis in de beroepszaak.