Criminoloog noemt geweld bij 2G-demonstraties abnormaal
Abnormaal, zo noemt criminoloog Henk Ferwerda het geweld tijdens de rellen van afgelopen weekend in meerdere steden in Nederland. De rellen begonnen na de demonstratie tegen 2G vrijdagavond in Rotterdam, waar de politie uiteindelijk de wapens moest trekken. „Dat de politie zich zo in het nauw gesloten voelt dat er waarschuwingsschoten moeten worden gelost is uitzonderlijk. Dat gebeurde in de tijdspanne van de afgelopen 25 jaar bij de kampioensrellen in het centrum van Rotterdam in 1999, bij de rellen op het strand van Hoek van Holland in 2009 en bij de bestorming van het Maasgebouw in 2011. Dat dit geweld nu weer plaatsvindt, is niet normaal”, aldus Ferwerda.
De coronamaatregelen, het vuurwerkverbod, gefrustreerde jongeren die niet kunnen feesten, het zijn mogelijk allemaal ingrediënten die bijdroegen aan de de explosieve cocktail van het afgelopen weekend. „Het zijn niet alleen maar jongeren of herrieschoppers” zegt Ferwerda. „Het is een enorm spectrum van mensen dat meedoet. Dat zag je ook na avondklokrellen. Tussen die aanhoudingen zaten brave huisvaders die later enorm veel spijt hadden, jongeren die letterlijk en figuurlijk hun toekomst hadden weggegooid en mensen die bewust het geweld hebben opgezocht.”
Volgens Ferwerda zijn de mensen die in Rotterdam relden ruwweg te verdelen in drie groepen. Allereerst gewone demonstranten die geen geweld willen gebruiken, maar al demonstrerend hun ongenoegen uiten. De tweede groep is uit op rotzooi trappen en kaapt de demonstratie om de confrontatie met de politie aan te gaan. En de derde groep is die van de zogenaamde meelopers, die gaan kijken en zich laten zich meeslepen in plegen van geweld.
Het valt bovendien ook lastig te voorspellen of een demonstratie gewelddadig zal worden. „Als daar van tevoren geen indicatie voor is, zal de burgemeester een demonstratie niet verbieden. Maar via sociale media kunnen de groepen elkaar razendsnel mobiliseren en besluiten een vreedzame demonstratie te kapen. Dat is bijna niet te voorzien.”
Ferwerda ziet dan ook niet één manier om dit soort geweld te voorkomen, omdat de motivaties van de groepen zo uit elkaar lopen. „Je zult voor een deel op repressie moeten zitten, relschoppers schade moeten laten betalen, het straffen van mensen die politieauto’s in brand steken en die gewelddadig zijn tegen politie-, brandweer en ambulancepersoneel. Maar er moet ook een langetermijnperspectief zijn. Zorg voor een connectie met de groepen waar het om gaat, via jongerenwerkers, de wijkagent. Zo kan je een beroep doen op het gezonde verstand van iemand.”
„Maar”, benadrukt Ferwerda, „we moetenblijven uitspreken dat het niet normaal is dat hulpverleners zo de volle laag krijgen, met zoveel geweld. Het is te idioot dat dat gebeurt.”