De visite bracht het eind 2019 in gebruik genomen ziekenhuis op enkele momenten tot stilstand. Verpleegkundigen en ander personeel deden hun uiterste best een glimp op te vangen van Máxima, of beter nog een foto te maken of een selfie. Langs de muren van de gangen, bij de ambulancehal en buiten stonden honderden witte jassen klaar om de koningin te zien. „Dat hadden we niet bedacht, dat er zoveel mensen op af zouden komen”, aldus een van bestuursleden.

Bij vertrek kreeg Máxima van twee kinderen een bijzonder cadeau: sportschoenen, versierd onder meer met een tekening van een injectienaald. „We moeten bewegen, ik ook”, aldus de koningin die aan de kinderen vroeg of ze het leuk vonden om in het ziekenhuis te zijn. Het antwoord was heel eerlijk, zo merkte Máxima op: „Nee.” Maar ze was blij met de schoenen en met de kans het ziekenhuis toch te kunnen zien. „Het was mooi van patiënten te horen dat ze hier heel goed, met een hart en liefde worden verzorgd”‘ aldus Máxima.

Uitgebreide rondleiding

Ze kreeg een uitgebreide rondleiding, deels aan de hand van patiënt Michel Koster die vorig jaar met spoed werd opgenomen omdat hij leukemie had. De rondleiding begon dan ook in de ambulancehal en ging daarna onder langs radiologie en isolatiekamer, waar artsen en Koster zelf hun verhaal vertelden. Over de behandeling en de werkwijze van het ziekenhuis. Daarbij ging het ook over de coronacrisis, toen patiënten geen bezoek konden ontvangen. „Dan ben je best eenzaam. Dan voel je je opgesloten”, aldus Koster.

De koningin had bij haar wandeling langs patiëntenkamers op de afdeling oncologie een aantal korte en soms zeer emotionele ontmoetingen met patiënten, die haar in de deuropening van hun kamers opwachtten en die vertelden over hun ziekten. Máxima probeerde te troosten en moed in te spreken. In het ziekenhuisrestaurant werd de rondleiding afgesloten met gesprekken met medewerkers en artsen, inclusief huishoudelijke hulp Anneke.

Die werkt al langer in het ziekenhuis dan Máxima oud is, zo stelde de koningin met bewondering en verbazing vast: sinds 1 januari 1971. „En nog altijd met plezier”, aldus Anneke die als vijftienjarige in het Laurens ziekenhuis in Breda is begonnen. „Daar werd ook prins Claus behandeld”’ vertelde ze aan Máxima. Die wist dat niet, ook al had ze in de auto het net verschenen geschiedenisboek van Amphia doorgenomen. „Ik kwam de prins vaak tegen.”