„Als nu Zijn discipelen Jakobus en Johannes dat zagen, zeiden zij: Heere, wilt Gij, dat wij zeggen dat vuur van de hemel neerdaalt en dezen verslindt, gelijk ook Elias gedaan heeft?”

Wat gebeurde hier? Lukas tekent het aan en schrijft dat de twee apostelen, Jakobus en Johannes, over de vijandelijkheid en tegenkanting der Samaritanen ten hoogste verbolgen zijn. Daarom vragen zij de Zaligmaker om Zijn verlof, dat ze –net als Elia tevoren gedaan had– in Zijn Naam gebieden mochten, dat er vuur uit de hemel mocht neerdalen. Om zo deze vijandelijke en ongehoorzame Samaritanen terstond te verslinden. Zie, tot zover lieten zich deze twee zwakke apostelen, door de ongeregelde drift van vlees en bloed, tot de hoogste straf, wreedheid en onbarmhartigheid vervoeren.

Maar de zachtmoedige en barmhartige Heiland Jezus, Die dit harde verzoek van Zijn apostelen hoorde en het onbetamelijke ervan zag, keerde Zich om (vers 55), en bestrafte hen. Hij zei: „Gij weet niet van hoedanige Geest gij zijt.”

Hierbij laat Hij het niet. Hij gaat verder en stelt Zijn apostelen Zijn oneindige mensenliefde voor ogen en het doel van Zijn komst in de wereld. Hij zegt, dat Hij niet gekomen was om de mensenzielen te verderven, maar om ze te behouden.

Het zijn overdierbare en kostelijke woorden, die ons op het levendigste het liefderijke hart van de Zaligmaker Jezus Christus vertonen. Liefde voor de behoud van het uitverkoren en gelovige mensdom. Om dat uit te werken, is Hij op de wereld gekomen. Met de genadige hulp van de Heere willen we dat nader onderzoeken en voor u verklaren en openleggen.

Theodorus van der Groe, predikant te Kralingen

(”Uitmuntende en uitgezochte predikatiën”, 1764)