Op een bedrijventerrein aan de rand van Harderwijk bevindt zich het kantoor waarin Gave sinds 2013 is gehuisvest. Het heeft een oppervlakte van zo’n 460 vierkante meter. Jan Pieter Mostert is directeur van de stichting, die zich inzet voor kerkelijk werk onder asielzoekers. Zij telt 65 medewerkers, die elk financieel worden ondersteund door een achterban of als vrijwilliger hun werk doen.

Hoe kwam Stichting Gave in 2013 in dit pand terecht?

„Dat was ook al een bijzonder verhaal. Jarenlang zaten we in een krappe ruimte op de begane grond van een flatgebouw. We huurden extra kantoorruimte van onze buren, maar die zegden de huur in 2012 op. Daarom gingen we op zoek naar een andere locatie. We hebben vijf panden bekeken, waaronder dit waar we nu in zitten. In eerste instantie vonden we het te groot. Maar de eigenaar ervan zei tegen ons: „God zei tegen mij dat ik dit aan jullie ter beschikking moet stellen. Willen jullie het hebben?” Ik werd erover gebeld toen ik onderweg was en weet nog dat ik zat te huilen in de auto toen ik het hoorde.

In het begin hadden we niet het hele pand nodig, maar toen kwam de vluchtelingencrisis en groeide onze organisatie hard. Ik zie Gods hand erin dat we op dat moment voldoende kantoorruimte hadden om die groei op te vangen.”

Gave werkt op veel plekken in het land. Hoe belangrijk is een landelijk kantoor?

„Een aantal diensten leveren we vanuit ons kantoor. We hebben bijvoorbeeld vier juristen in dienst die zich bezighouden met zaken van asielzoekers die in hun procedure problemen ondervinden rond het christelijk geloof. Of denk aan de afdeling evenementen die onder meer weekenden en jongerenkampen organiseert.

Daarnaast is het kantoor een thuisbasis voor onze veldwerkers. Hun werk is vaak zwaar en eenzaam. Ze hebben bijvoorbeeld te maken met een opeenstapeling van trauma’s van asielzoekers die ze ontmoeten en met het idee dat er veel meer werk is dan ze kunnen doen. Ons kantoor is voor hen een honk waar ze geregeld elkaar ontmoeten en op adem komen. Dat is heel belangrijk.”

Waarom gaf de eigenaar het pand na tien jaar gratis bruikleen nu cadeau?

„Destijds was afgesproken dat we het in ieder geval voor tien jaar konden gebruiken, met een opzegtermijn van een jaar. Voor 1 januari 2022 zou de eigenaar de gratis bruikleen hebben kunnen opzeggen, dus ik dacht: ik moet eens met hem gaan praten. Vervolgens kwam hij samen met zijn vrouw op kantoor. Hij zei: „Ik was eerst van plan om het pand in de toekomst als nalatenschap aan jullie te geven, maar ik zie geen reden om het nu al niet te doen.” Hij had het idee dat God dit van hem vroeg.”

Jullie gebruikten het pand gratis en zijn nu eigenaar. Wat verandert er praktisch gezien?

„We willen graag in de omgeving van diverse afgelegen azc’s, bijvoorbeeld in Zuid-Limburg, een pand kopen waar asielzoekers terechtkunnen voor pastorale zorg en allerlei activiteiten. In de buurt van het azc in Luttelgeest hebben we al jaren zo’n plek, dat we House of Joy (huis van vreugde) noemen. Doordat we nu als stichting een gebouw hebben dat financieel vrij is, zijn we een serieuze partner op de vastgoedmarkt en wordt het gemakkelijker om panden te kunnen kopen. We hopen daarmee ons werk in het land te kunnen uitbreiden.”

Had de vorige eigenaar een speciale affiniteit met vluchtelingen waardoor hij het pand juist aan Gave schonk?

„Nee. Ik verbaasde me er indertijd over dat hij relatief weinig van ons werk wist. Hij had ooit meegedaan aan een activiteit rond vluchtelingen van zijn lokale kerk. Dat was het. In z’n algemeenheid wil hij graag God en Zijn koninkrijk dienen.

Tijdens zijn recente bezoek aan ons kantoor merkten we dat het hem een vreugde was om dit pand aan ons te geven. Daarbij draait het niet om hemzelf. Hij stelde voor om eerst samen te bidden. Een belangrijke uitspraak van hem bleef me ook bij: „Dank niet de rentmeester, maar dank de Eigenaar.” Dat was voor hem cruciaal.”