Het schap in de winkel met thee is van een andere orde dan in Nederland. Natuurlijk heb je de gewone soorten. Maar speciaal wordt het bij de medicinale thee. Thee met een bijsluiter, de doosjes zien er ook uit alsof er pijnstillers in zitten.

Voor elke kwaal lijkt er wel een theesoort te zijn. Er is thee tegen het hoesten, thee voor een betere doorstroming van je maag en darmen, een nieren- en blaasthee, thee voor wanneer je een opgeblazen gevoel hebt. Thee om wakker te worden en thee om de slaap te vatten. Er is thee tegen keelpijn, thee bij verkoudheid of bij een loopneus en thee tegen de stress. Na dit te hebben gelezen kon ik wel thee tegen zwakke zenuwen gebruiken. Dat trof, want dit soort bestaat ook.

Zijn de Duitsers dan zo verzot op thee? Als ik naar de cijfers kijk, valt het wel mee in vergelijking met de Nederlanders. Wij drinken volgens fabrikant Pickwick gemiddeld 90 liter per jaar per persoon, de gemiddelde Duitser 68 liter.

Maar volgens de Duitse theebond drinkt de Duitser elk jaar meer thee, mede dankzij de coronacrisis. Hoewel er niet gehamsterd werd, dronken Duitsers tijdens de lockdowns merkbaar meer thee. Volgens de branchevereniging had dat niet alleen te maken met dat mensen meer tijd thuis binnen het gezin doorbrachten, maar ook omdat theedrinkers dit verbinden aan gezondheid en een gevoel van samenzijn.

Het duurde lang voordat thee Duitsland bereikte. Maar het viel met de voordeur in huis: 100 koppen thee per dag moest keurvorst Friedrich Wilhelm van Brandenburg in de 17e eeuw drinken, op advies van zijn lijfarts. Ook toen werd het dus gezien als een wondermiddel tegen kwaaltjes.

De echte fanatiekelingen wonen in Ostfriesland. Zij zijn de absolute wereldkampioenen theedrinken met gemiddeld 300 liter per persoon per jaar. Daarmee worden Ierland (222 liter) en Groot-Brittannië (177 liter) ruim verslagen.

De speciale Oost-Friese thee is bijzonder sterk. Deskundigen in de theehandelshuizen proeven honderden theesoorten van één oogst. Het resultaat is een sterke melange, hoofdzakelijk van de soorten Assam, Ceylon, Java en Sumatra. Het wordt traditioneel geserveerd met een scheutje room (Wulkje) en witte kandij (Kluntje) in een porseleinen kopje, versierd met een Oost-Friese roos. Wie meer over deze ceremonie wil weten, moet maar eens de theemusea in Norden of Leer binnenwandelen, niet ver van de Nederlandse grens.

De groeiende liefde voor thee in Duitsland, is overigens ooit aangewakkerd door Nederlandse kooplieden die in het begin van de 17e eeuw thee naar Europa brachten. Al snel werd het ook door de Oost-Friese buren gewaardeerd. Johann Bünting mengde in 1806 de eerste echte Oost-Friese thee in zijn koloniale warenhuis in Leer – en legde daarmee de basis voor zijn theebedrijf, dat tot op de dag van vandaag bestaat.

Thee wordt dus vaak als wondermiddel gezien. Beide buurlanden zullen zich wel herkennen in het citaat van Tolstoj. „Ik moet veel theedrinken, anders kan ik niet werken. Thee bevrijdt de potentie die in het diepst van mijn ziel sluimert.”