De 49-jarige, relatief jong ogende politicus ziet zichzelf als de man die de bejaarde Jacques Chirac moet aflossen. De openhartigheid en luidruchtigheid waarmee hij topfuncties najaagt, is voor veel Franse politici veel te opdringerig. Sarkozy lijkt een jonge jachthond die nooit hoort dat zijn baasjes hem terugfluiten.

Hij is rechtser dan de meeste bedaarde centrumrechtse prominenten uit de partij die hij sinds zondag leidt, de Unie voor een Volksbeweging (UMP). Dat is de nieuwe naam van het gelegenheidsverbond dat twee jaar geleden werd uitgevonden om president Chirac aan een meerderheid te helpen. Het heette toen nog onder dezelfde afkorting Unie voor de Presidentiële Meerderheid.

Het is opvallend dat de volgens peilingen inmiddels razend populaire Sarkozy weinig getrouwen om zich heen heeft, geen „presidentiële stal”, zoals een Frans dagblad het onlangs omschreef. Maar dat is waarschijnlijk precies wat Sarkozy en zijn tweede vrouw Cécilia gaan opbouwen aan het hoofd van de UMP.

Chirac was de mentor van de politiek vroegrijpe zoon van een Hongaarse immigrant Sarkozy. Als jongeman van twintig was Nicolas Sarkozy de Nagy-Bocsa al op een partijcongres van de toenmalige Rassemblement Pour la République (RPR). De enthousiaste jonge partijgenoot mocht er het woord voeren. De toen 43-jarige RPR-prominent Chirac sprak daar zijn eerste woorden tot Sarkozy: „Je hebt twee minuten.” Maar Sarkozy bleef twintig minuten vurig aan het woord.

Sarkozy lijkt nu zijn politieke peetvader Chirac te hebben gezegd: Je hebt alleen deze ambtstermijn nog. Hij heeft de ministerspost waarmee hij in maart door Chirac werd opgezadeld, Financiën, verruild voor die van partijleider, een mogelijke nieuwe springplank naar het presidentschap.

Sarkozy was liever eerst premier geworden, maar Chirac had meer dan genoeg van de jonge hond. Hij gaf die post in 2002 aan Jean-Pierre Rafferin, een kalme politieke lobbes. Chirac beschouwde Sarkozy eigenlijk al sinds 1995 als een verloren zoon. Sarkozy steunde hem tot woede van Chirac niet in de toenmalige race om het presidentschap.

De in Parijs geboren Sarkozy werd in 1983 burgemeester van het chique Neuilly-sur-Seine. Vijf jaar later werd hij tot parlementslid gekozen. Zijn eerste ministerpost was die van Begroting in 1993.

De jurist Sarkozy is niet opgeleid op een elite-instituut en spreekt alledaagser Frans dan de meeste politieke prominenten. Maar hij werd een vertrouweling van de clan van Jacques Chirac en eind jaren tachtig ook nog enige tijd de vriend van Chiracs jongere dochter Claude.

Het heeft de buitenstaander en immigrantenzoon Sarkozy toch nog grote moeite gekost om een van de populairste politici in het land te worden. Maar de energieke ”Sarko” duikt al jaren overal op. Nadat hij in 2002 minister van Binnenlandse Zaken was geworden, struinde hij van brandpunt naar brandpunt en werd een onuitputtelijke bron van plannen, uitspraken, maatregelen en nieuwsitems. Een Franse politicus verzuchtte dat hij uitziet naar een „Sarkoloze dag.” Zo’n dag lijkt er voorlopig niet aan te komen. Maar tegenstanders hopen wel dat Sarkozy als partijleider minder in het nieuws weet te komen dan als hyperactieve minister.