Column (ds. J. Belder): Izegrim

„Wie slim is, houdt de les van deze fabels onder ogen”, schreef de Fransman, „een wolf blijft een wolf, dat kan hij niet veranderen.” Ook al doet hij zich voor als een lam en sluit hij een vredespact. Dat blijkt: „Wolven deden afstand van hun welpen. De schapen van hun honden. (...) De welpen groeiden op en loerden almaar naar hun prooi. De herders, nietsvermoedend, namen blij een vrije dag. De wolven zagen nu hun kans en gingen aan de slag. Eerst werd de helft van de vetste lammeren verscheurd en, om de buit goed te verstoppen, in het bos gesleurd.” Dus, „met een op macht beluste partner haalt een pact niets uit.” Wolvenfans geloven dat niet. Hun idolen nemen gewoon de plaats van de jager op zijn hoogzit in. Ze pakken geen schapen, zeker niet op klaarlichte dag, tenzij recreanten hun leefgebied verstoren. Dus: dicht die bossen! In oktober was het raak bij Elspeet. Drie wolven namen een kudde schapen te grazen. Het regiment sprong als uit het niets tevoorschijn en verorberde onder toeziend oog van de machteloze herder een schaap. Slechts enkele afgekloven botjes resteerden na het diner. De herders –ten einde raad– wapenen zich nu met toeters en bellen om de wolf schrik op het lijf te jagen. Ik hoop dat ze zo de wet niet overtreden. Dat deed de schutter uit Stroe wel, op wiens hoofd nu een beloning van 16.000 euro staat. Een wolf plagen mag niet, hem doden is een misdrijf. Er wordt beweerd dat het aantal reekalfjes op de Veluwe dit jaar ver achterbleef bij dat van andere jaren, dankzij de wolf. Een zwijn met een hap uit zijn bil rende een wandelaar ondersteboven. De dood van een stel Schotse hooglanders en enkele paarden over de grens met België wordt ook aan de wolf toegeschreven, en dat is geen fabel, verzekerde De Telegraaf vrijdag. De wolvenopmars is niet meer te stuiten. Dat krijg je met die open grenzen. Volgens de fel geplaagde Polen stuurt Loekasjenko de wolven westwaarts. Stilletjes hoop ik dat de Veluwse schutter maar niet gevonden wordt. Spoor liever de gatenknippers in het hek van het nationaal park op, medeschuldigen aan de moord op de moeflons daar. Ik ben geen wolvenfan. In enkele Poolse dorpen lopen de dieren al door de straten. Moeten we dat willen in Nederland? Straks huilen niet alleen de wolven. Of heb ik soms een Roodkapjesyndroom?

Column (ds. J. Belder): Izegrim

Opinie

RD.nl in uw mailbox?