Erg veel tijd om bij de consternatie stil te staan heeft Jaco Wesdorp (35) nog niet gehad, na een dag letterlijk puinruimen. „Donderdagnacht rond half drie werden we wakker”, blikt de diaken van de gereformeerde gemeente in Barendrecht terug. „Toen vloog een van de dakpannen door onze slaapkamerruit. Wonder boven wonder niet op ons.” Want het loodzware puin had ook door de voorste ruit kunnen komen, beseft Wesdorp. Daarachter sliep hij, samen met zijn hoogzwangere vrouw Eveline (31). Nu regende het glassplinters áchter hun bed. Op de plaats waar elk moment het wiegje van hun baby kan verschijnen. De uitgerekende geboortedatum is over anderhalve week.

Onverantwoord

Als Jaco een inspectieronde maakt, blijken hun twee kinderen Job (4) en Sofie (2) aan de achterzijde van het huis ongedeerd in hun bedjes te liggen. Maar beneden in de woonkamer treft hij een ravage aan. „Zowel aan de voor- als aan de achterzijde lagen de ruiten eruit. Overal lag glas en rommel.” Het keukenraam ligt aan diggelen door een andere dakpan, en de grote woonkamerruit blijkt niet tegen de zware tuintafel bestand te zijn geweest. Via de dakkapel dringt intussen het regenwater via twee plekken binnen. „Waarschijnlijk is de dakbedekking losgeraakt.”

Ook in de huizen om hen heen zijn de lichten aangegaan: de windhoos heeft in zowel hun straat, de Lisleede, als in de ernaast liggende Thurleede en Sluisleede huisgehouden. Wesdorp: „Met heel de buurt gingen we de straat op om elkaar te vragen hoe het ging. Achteraf onverantwoord, want er hadden nog steeds dakpannen van de daken kunnen vallen.”

Bijna elk huis in de straat heeft wel gebroken ruiten. „Bij ons brak het rolluik de val een beetje, maar bij anderen zijn dakpannen in tussenmuren en -deuren geslagen. En in voordeuren.” Ook de achtertuinen zien er ineens heel anders uit dan een dag eerder. „Trampolines liggen ondersteboven, schuttingen zijn omgewaaid en tuinhuisjes zijn ingestort of liggen op hun kant.”

Hersenschudding

Hulpdiensten arriveren vrij snel. De politie zet heel de wijk af vanwege het gevaar van neervallende dakpannen. Vanaf een hoogwerker inspecteert de brandweer de daken op risico en zorgpersoneel van opgeroepen ambulances ontfermt zich over geschrokken gewonden in de wijk. „Onze buurman had een hersenschudding opgelopen. Hij hoorde de wind razen en wilde zijn raam dichtdoen. Toen kreeg hij een stuk dakpan tegen zijn hoofd.”

Jaco’s schoonouders, de familie De Jonge uit Krimpen aan den IJssel, hebben het ontredderde gezin die nacht opgevangen. „Ze kwamen Eveline en de kinderen ophalen, maar mochten de wijk niet in. Een politiebusje heeft ze naar hen toe gereden.”

Zelf blijft Jaco achter om zaken te regelen, glas op te ruimen en emmers op zolder plaatsen tegen lekkage. ’s Ochtends komt al vroeg een bedrijf om houten panelen in de ramen te plaatsen. Ook zijn schoonvader komt helpen. En tot zijn verrassing bieden ’s middags zes dames van de kerkelijke gemeente zich aan. „Ongelooflijk fijn. Ze vonden werkelijk overal glasscherven.”

Hoe lang hij op nieuwe ruiten moet wachten, weet Wesdorp niet. „Het zal nog wel even donker blijven in onze woonkamer”, vreest hij. Intussen kan hun derde kind zich elk moment aandienen. Afgelopen nacht sliep het gezin rustiger. In Krimpen aan den IJssel, om van de schrik te bekomen. „Toch overheerst de dankbaarheid. Wij én al onze buren zijn gespaard.”