Joe Manchin, senator voor de staat West-Virginia, is binnen zijn partij een buitenbeentje. Hij is Democraat, maar koestert conservatieve ideeën, heeft respect voor de Republikeinse oud-president Donald Trump en moet niets hebben van de progressieve flank van zijn eigen partij.

Zelfs oud-president Barack Obama ligt hem niet. Toen de senator ooit werd gevraagd hoe zijn relatie was met Obama, gaf hij als antwoord: „Heel simpel: Die relatie bestaat niet.” Manchin is ook heel kritisch over de New Green Deal, zoals Biden zijn klimaatplannen heeft genoemd. De senator vindt die „een dwaze droom.”

Dat verzet van Manchin is voor de president heel lastig. Want om in de Senaat een meerderheid achter zijn beleidsvoornemens te krijgen, heeft de president de stemmen van al zijn partijgenoten nodig. Biden moet ze allemaal binnenboord houden. Daardoor heeft Manchin in zijn eentje een sleutelpositie. Zijn stem kan Bidens ambities om de grote klimaathervormer van de Verenigde Staten te worden, maken of breken.

In de achterliggende maanden heeft de senator al op verschillende momenten plannen van de president op gebied van natuur en milieu gedwarsboomd. Eind september blokkeerde hij een wet die 3 biljoen dollar zou vrijmaken voor een sociaal investeringsplan en voor maatregelen die de opwarming van de aarde moesten tegengaan. Manchin vond het voorgestelde bedrag veel te hoog. Hij wilde maximaal 1,29 biljoen vrijmaken.

Spanningen

Zoals vaker haalde de senator met zijn tegenstem de woede van de progressieve Democraten op zijn hals. Zij hadden immers al veel ingeleverd, want het allereerste voorstel vergde 5,18 biljoen. Dat was onder druk van onder anderen Manchin al teruggebracht naar 3 biljoen en nu wilde hij dat bedrag nog eens meer dan halveren. Dat was voor hen onacceptabel.

De spanningen binnen de Democratische fractie namen daardoor fors toe. Toen Biden slechts de suggestie deed om met Manchin tot een compromis te komen, gaven de progressieven aan dat ze bij verdere verlaging van het budget tegen het hele plan zouden stemmen. Biden zit dus klem tussen progressieven en Manchin.

Afgelopen zondag werd bekend dat Manchin het Witte Huis heeft laten weten een belangrijk onderdeel uit het klimaatplan van Biden niet te steunen. De president wil 150 miljoen dollar vrijmaken voor het zogenoemde Clean Electricity Performance Program (CEPP). Daarmee wil hij bereiken dat elektriciteitsbedrijven overschakelen van fossiele brandstof naar duurzame alternatieven.

Juist dit onderdeel van de klimaatplannen is de belangrijkste troef om de belofte na te komen om de emissie van broeikasgassen tot 2030 met 50 procent te verminderen ten opzichte van het niveau van 2005.

Klimaattop

Als dit plan sneuvelt, staat Biden een stuk zwakker op de klimaattop van begin november in Glasgow. Vandaar dat het Witte Huis allerlei pogingen doet om een redelijk pakket klimaatmaatregelen overeind te houden. Wellicht dat het CEPP uit het grote pakket wordt gehaald om op een later moment als apart wetsvoorstel aan het Congres te worden voorgelegd. De vraag is of de progressieve Democraten deze manoeuvre pikken.

Geprobeerd wordt hen voorlopig met kleinere plannen te paaien. In ieder geval is het bepaald niet toevallig dat de regering vorige week donderdag bekend maakte zeven grote windmolenparken te gaan bouwen die in 2030 in totaal tien miljoen huishoudens van energie moeten voorzien. Of die tactiek werkt?

Gezichtsverlies

Joe Biden zit in een lastig parket en de tijd dringt. Gezichtsverlies in Glasgow kan hij niet hebben.

De andere Joe zit er niet zo mee. Integendeel. Met zijn verzet weet hij dat de kiezers in zijn thuisstaat meer tevreden zullen zijn dan wanneer hij het beleid van Biden steunt.

West-Virginia is een steenkolenstaat en daar zit men bepaald niet te wachten op een streng milieubeleid. Het leven is hen al zwaar genoeg.