„Het is een behoorlijke wandeling geweest”, zegt Nooteboom telefonisch vanuit Australië. „Het was ongelooflijk zwaar, vooral ook vanwege alle stenen die in je voeten steken. Al waren mensen een beetje teleurgesteld toen ze de onderkant van mijn voeten zagen, want die zien er eigenlijk nog heel goed uit. Maar van binnen is alles gekneusd en kapot.”

Nooteboom was tien jaar in dienst van Defensie en werd drie keer uitgezonden naar Afghanistan. Hij vertrok naar Australië, kreeg te maken met psychische klachten en vond verlichting in wandelen op blote voeten. „Maar ook door erover te praten. Je merkt dat er onder veteranen een taboe rust op het bespreekbaar maken van gevoelens van zelfmoord en depressie. Daarom heb ik deze tocht gemaakt, om daar aandacht voor te vragen.”

Om de publiciteit te vergroten, koos hij voor het lopen op blote voeten, zegt hij. „Een gewone tocht van 3000 kilometer levert veel minder publiciteit op dan op blote voeten. Nee, ik heb daar niet voor geoefend. Niets kan je voorbereiden op zo’n tocht. Ik wilde laten zien dat je alles kunt doen als je ertoe zet. Leading by example.”

Die tocht leidde hem van Cairns in het noorden van Australië naar vlak voor zijn voordeur in Sydney en leverde hem twee Guinness Book of World Records op, onder meer voor de langste tocht op blote voeten. Een paar honderd mensen liep de laatste kilometers met hem mee, nu is het tijd voor een biertje. „Ik ben ongelooflijk gesloopt, ga de komende twee a drie weken helemaal niets meer doen en lekker rusten en herstellen.”