De vrouwen zouden tussen 1951 en 1979 dwangarbeid hebben moeten verrichten in één of meerdere instellingen van de Zusters van de Goede Herder, waaronder in een klooster in Bloemendaal en in Frankrijk (Angers). De rechtszaak richt zich tegen deze twee instellingen, die meisjes met problemen opvingen. Ze werden gedwongen tot lange werkdagen en het doen van zwaar werk zoals schoonmaken, wassen en naaien. De uitbuiting gebeurde na de Tweede Wereldoorlog bij duizenden meisjes, zo bleek uit het rapport Gedwongen arbeid bij De Goede Herder uit 2019.

De kerkgenootschappen ontkennen dat zij aansprakelijk zijn en stellen dat de gebeurtenissen verjaard zijn. Ook zeggen ze dat zij niet aansprakelijk zijn voor de Nederlandse kerkprovincie - verbonden bisdommen die hun handelen in grotere regio’s op elkaar afstemmen - of de kloosters, en geen zeggenschap hadden over de instellingen waar de meisjes verbleven.

Om te onderzoeken en bewijzen dat de genootschappen wel aansprakelijk zijn en zeggenschap hadden over de instellingen, willen de negentien vrouwen officiële stukken inzien. De rechter heeft nu besloten dat de instellingen die binnen acht weken moeten overhandigen. Pas nadat over deze punten duidelijkheid is, kan de rechter besluiten of de verjaring mag worden doorbroken en de rechtszaak doorgang kan vinden. Dat zal in de loop van 2022 gebeuren, aldus de rechtbank.