Gratis naar de kapper, dankzij Quiet
Armoede is –hoewel vaak onzichtbaar– voor een deel van de Nederlanders dagelijkse realiteit. Zogenaamde Quiet Community’s verbinden ondernemers en mensen die moeite hebben de eindjes aan elkaar te knopen. Zodat die ook eens naar de kapper kunnen.
Als de koningin voelde Marina (54) uit Dordrecht zich toen ze, midden in coronatijd, langs mocht bij de kapper. De Dordtse, die vanwege fibromyalgie en artrose arbeidsongeschikt is verklaard, heeft normaal gesproken geen geld voor dat soort luxeuitjes. „Ik moet rondkomen van 25 tot 35 euro per week.”
Maar ongeveer 2,5 jaar geleden komt ze, via sociale media en de voedselbank, Quiet op het spoor. De organisatie, met inmiddels elf vestigingen in het hele land, spant zich in om mensen die weinig te besteden hebben, toch leuke dingen te laten doen. Daarvoor werkt Quiet samen met lokale ondernemers, bijvoorbeeld kappers, horecauitbaters en fietsenmakers. Deze ”sponsors” stellen hun diensten gratis ter beschikking aan de ”members”, mensen die het niet breed hebben. Via welzijnsorganisaties als de voedselbank worden deze leden aangemeld.
De eerste keer aankloppen bij Quiet vond Marina „spannend.” Ook schaamte speelde een rol. „Daar had ik al last van toen ik nog bij de voedselbank kwam. Later dacht ik: Waarom zou ik me schamen? Er zijn duizenden mensen met mij die niet zoveel te besteden hebben. Nu zet ik me er gewoon overheen.”
De Dordtse bezocht de afgelopen jaren talloze activiteiten. Ze gaat uit eten, vaart de grachten rond en schuift aan bij een kerstontbijt. „Dit soort dingen zou ik normaal niet kunnen betalen. Van wat die kapper kostte, kan ik twee weken eten.”
Ze kijkt nog steeds een tikje ongelovig op de knipbeurt terug. „Hoe ik daar verwend ben. Ik kreeg drinken, cake, een massage. Op een gegeven moment zei ik tegen de kapster: Ik ben van Quiet hoor, hou je daar rekening mee? Ze zei: Dan moet je toch juist extra worden verwend? Ik vond het heel bijzonder dat dit mogelijk was, zeker omdat dit jaar voor de kappers vanwege corona ook lastig was.”
Al snel na haar aanmelding biedt Marina zich ook aan als vrijwilliger voor de Quiet Community Drechtsteden. Ze heeft een achtergrond in sociaal en cultureel werk. Al jaren is ze vrijwilliger bij diverse organisaties, ondanks de chronische pijn die haar aandoening veroorzaakt. „Voor mij is het belangrijk om bezig te zijn. Het is of met veel pijn alleen op de bank zitten, of veel pijn hebben maar wel iets doen. Dan doe ik liever iets. Ik wil niet aan huis gekluisterd zijn.”
Om extra aandacht te vragen voor de vaak onzichtbare armoede bracht Quiet dinsdag de Quiet 500 uit, de tegenhanger van de Quote 500. Niet de rijksten, maar de armsten staan in deze glossy, die ook op de mat valt bij de mensen die in de Quote 500 staan.
Marina hoopt dat de Quiet 500 veel gelezen gaat worden. Er is volgens haar nog te weinig aandacht voor de „blinde armoede”, waarbij mensen aan de buitenwereld niet laten zien dat ze arm zijn. Ook kan zo’n glossy het volgens haar voor mensen die in armoede leven makkelijker maken om hulp te vragen. „Vaak denken ze dat ze de enige zijn. De drempel is hoog. Terwijl er zoveel hulp beschikbaar is.”
Failliet
Sirio Barone (35) is een van de ondernemers die bij Quiet Drechtsteden betrokken is. De geboren Dordtenaar verzorgt met zijn bedrijf Si Barone rondvaarten door de Dordtse grachten. „Ik probeerde die altijd voor iedereen bereikbaar te maken, maar dat bleek voor een aantal mensen niet het geval te zijn. Ik vind het mooi om ook deze mensen een herinnering te bieden die voor hen anders lastig te verkrijgen is.”
Eens per maand vaart Barone een gratis tochtje met Quiet-members. Hij probeert het altijd leuk aan te kleden: met een kopje koffie en een koekje erbij. „Die haal ik bij een koffiezaak in de binnenstad. Koek en koffie worden zo naar beneden getakeld, de boot op.”
Hij krijgt allerlei mensen op zijn tochtjes, onder meer gezinnen en vluchtelingen uit landen als Syrië. De reacties zijn altijd positief, zegt Barone. „Mensen vinden het heel leuk om mee te varen. Ze zijn dankbaar. Soms kom ik ze later tegen in de stad en zeggen ze: Mogen we binnenkort weer een keer komen varen? Een Syrische vader die met zijn kinderen naar Nederland is gevlucht, bedankte me met een stevige handdruk.”
Barone kiest de deelnemers niet zelf; geïnteresseerden kunnen zich via een speciaal platform van Quiet Drechtsteden aanmelden. De medewerkers selecteren vervolgens de deelnemers.
De Dordtenaar is erg te spreken over het concept van de Quiet Community’s. Quiet laat zien dat iedereen gelijk is, stelt hij. En dat iedereen financiële problemen kan krijgen. „Je bedrijf hoeft maar failliet te gaan of er gebeurt iets anders ongelukkigs in je leven. Over iemand die in armoede terechtkomt, hoef je geen oordeel te hebben. Quiet helpt mee om armoede bespreekbaar te maken. En om iets van de schaamte rond het onderwerp weg te nemen.”