Een Bubble Barrier bestaat uit een geperforeerde buis op de bodem van een waterweg, waaruit een gordijn aan luchtbelletjes opstijgt. Schepen, vissen en andere waterdieren kunnen dat bellengordijn moeiteloos passeren, maar plastic deeltjes blijven hangen. Door de buis schuin op de stroming te plaatsen wordt het plastic naar de oevers van de waterweg gedreven, waar het gemakkelijk weggehaald kan worden. De bellenschermen zijn in Nederland voor het eerst gebruikt tijdens de zeer droge zomers. De bellengordijnen dienden toen om bij de zeer lage waterstanden zoet en zout water te scheiden.

Het bellenscherm tegen plasticvervuiling is getest in verschillende rivieren en kanalen, onder meer in de IJssel bij Kampen. Daar bleek dat de luchtbellen meer dan 80 procent van het plastic afval tegenhielden. Volgens het Waddenfonds komt het overgrote deel van de plastic soup in de Waddenzee vanaf de vaste wal in het natuurgebied terecht. Als de Bubble Barrier bij Harlingen een succes is, wordt de techniek mogelijk op meer plaatsen langs de kust toegepast.