”Cirkels”
Auteur: Hans Mijnders
Uitgeverij: Columbus, Heerenveen, 2004
ISBN 90 8543 021 6
Pagina’s: 141
Prijs: € 8,95. Een jongen kan niet met zijn stiefvader opschieten en loopt van huis weg. Echt origineel is de thematiek niet, maar dat hoeft ook geen voorwaarde voor een goed verhaal te zijn. Hans Mijnders bewijst dit in ”Cirkels”.

Hoewel de plot wat bekend en de ontknoping niet heel erg verrassend is, leest dit eigentijdse boek als een trein. Hoofdpersoon Thomas is veertien jaar oud en heeft veertien maanden geleden zijn vader verloren. Inmiddels is zijn moeder hertrouwd met oom Henk. Thomas mag hem helemaal niet. Op school gaat het slecht met hem. Alleen ’Rembrandt’, zijn tekenleraar, geeft hem nog goede cijfers.

Steeds vaker hangt Thomas maar een beetje rond bij de sporthal. Over zijn problemen praat hij weinig. Zijn vriendin Leonie is de enige die ervan afweet. Als het thuis weer eens misgaat, besluit Thomas weg te lopen. Hij begint aan de voorbereidingen voor zijn plan.

Mijnders bouwt de spanning mooi op. Hij weet zich duidelijk te verplaatsen in zijn personages en vertelt ingetogen. De sfeer op school, de gevoelens van Thomas zullen ongetwijfeld door de doelgroep worden herkend. Ontroerend zijn de flashbacks waarin de hechte band tussen Thomas en zijn vader wordt geschetst.

Ook uit de mondigheid van Thomas en zijn klasgenoten tijdens de lessen blijkt dat Mijnders dicht bij de realiteit staat. Dat geldt niet minder voor de rol die het geloof speelt. Als het om Thomas’ overleden vader gaat, proef je iets echts daarin. Thomas lijkt dat te beseffen. Hijzelf, zijn moeder en oom Henk gaan wel naar de kerk, maar uit niets blijkt wat dat met hen doet.

Als hij, nadat hij is weggelopen, gaat eten met twee meisjes, besluit hij echter toch een zegen over zijn macaroni te vragen. „Tot zijn verrassing knikt Dorien naar hem: „Ben je christelijk?” „Ja.” „Ik vroeger ook,” vertelt Dorien. „Maar ik heb te veel ellende gezien.” „Maar daarom…” „Ik weet wat je wilt zeggen. Al die ellende is niet de schuld van God. Dat bedoel je toch?” Thomas knikt. „Je hebt gelijk. Ik ben zelf misschien wel te…” Ze twijfelt. „Te slap, bedoel je?” vult Belinda aan. „Zoiets ja.”

Dat geeft te denken. En hoe graag je als lezer in dit opzicht misschien meer zou willen horen, de schrijver blijft op deze manier waarschijnlijk wel het dichtst bij de werkelijkheid. Wellicht dat er om die reden ook voor de terugkeer van Thomas geen dramatische gebeurtenissen en grote woorden nodig zijn.