Mijn oude Lada Granta liep al op zijn tandvlees. Elke drie maanden moest er weer wat aan worden gesleuteld. Nu eens de koppeling, dan weer de motor, dan weer het motortje van de ruitenwissers. En natuurlijk –vanwege de toestand van de Russische wegen– de veringen. Het voordeel daarvan was dat ik inmiddels bijna alle auto-onderdelen in de Russische taal ken.

Deze zomer verkocht ik mijn oude geliefde Lada Granta en schraapte ik al mijn spaarcentjes bij elkaar om een nieuwe wagen te kopen. Een auto kopen in Rusland is nog een heel gedoe en het is een kunst om niet opgelicht te worden in een ”avtosalon” of door een onofficiële doorverkoper. Voor je het weet zit je met een oude taxi opgescheept, waar de kilometerstand is teruggedraaid, of een opgeknapte bak na een ongeluk. Ik ging dus bij mijn Russische vrienden te rade.

Russische mannen zijn onder te verdelen in twee groepen. De eerste is de categorie ”buitenlandse auto’s”. Deze groep is bereid een oude Mitsubishi, Toyota of Hyundai te kopen van eind jaren 90, begin 2000, met zo’n 200.000 kilometer op de teller. In de hoop dat de kwaliteit van die auto zo goed is, dat-ie nog wel 50.000 kilometer meegaat. Het voordeel is dat deze auto’s –vaak met het stuur aan het verkeerde kant– redelijk goedkoop zijn.

Het nadeel onthulde vriend Jevgeni me. Hij wilde uit Vladivostok een ‘rechtshandige’ auto importeren, maar de verkoper ontraadde het. „Deze auto’s zijn voor doorverkoop”, legde de handelaar uit: „Deze partij komt uit een overstroming in Japan en is niet zo goed.” Jevgeni had met open mond zitten luisteren naar de verkoper, die op zoek was naar een koper van de hele partij auto’s die hij in Japan niet kon verkopen.

Jevgeni was overigens ook degene die een dergelijke oude Japanse auto wilde importeren naar de van Georgië afgesplitste regio Abchazië, en met Abchazische nummerplaten in Rusland wilde rondrijden. „Dan hoef je geen importkosten te betalen”, legde hij uit.

Geef mij maar de groep ”vaderlandse auto’s”. Deze groep koopt voor dezelfde prijs liever een nieuwere vaderlandse auto met veel minder kilometers op de teller. Mijn schoonvader behoort tot deze groep. Hij rijdt al vele jaren met veel plezier in vaderlandse auto’s en verwisseld als het nodig is zelf de onderdelen. Deze groep zegt dat de kwaliteit van de huidige Lada’s zo goed is dat die te vergelijken is met buitenlandse merken, zoals Skoda, Renault en Kia.

Het nadeel van de Lada’s is dat ze het meestal geen tien jaar uithouden. De roest, de belabberde kwaliteit van de onderdelen en de motor – het is allemaal net niks.

Toch besloot ik weer voor een vaderlandse auto te gaan en ging op zoek naar de nieuwe Lada X-Ray, een SUV-achtige auto die sinds 2015 wordt geproduceerd. De X-Ray heeft veel dezelfde onderdelen als een gemiddelde Renault.

Ik vond een mooie grijze Lada X-Ray met 70.000 kilometer op de teller uit december 2017, dus zo goed als nieuw. Op naar nieuwe avonturen op de Russische wegen.