Flapjacks: vol havermout – en vol suiker en vet
Hallo ritme! Je hebt even op je laten wachten, maar nu ben je zo langzaamaan weer terug. Hallo broodtrommels en fruitbakjes! Jullie moesten even luchten na het lange kastarrest, maar inmiddels zijn jullie weer volop in gebruik.
Toen de tienuurtjes en lunchpakketjes tegen het einde van de vakantie zo zoetjesaan weer in mijn gedachten kwamen, moest ik denken aan flapjacks. Typisch Britse repen die al jaren op mijn to-dolijstje staan. Bomvol havermout – maar ook vol suiker en boter. Eigenlijk helemaal geen voer voor een gezond schoolpakket. Maar ach, af en toe een stukje moet kunnen. En anders zijn ze een heerlijke thuiskomer in de middag. Ze zouden ook zo bij een heuse high tea passen, zeker als je ze voorziet van wat glazuur. Dat hadden de lekkerste flapjacks die ik ooit at ook: een dun, romig toplaagje. Het maakt de repen –toch een tikkeltje grauw– meteen wat minder onooglijk.
Sommige moderne flapjacks lijken meer op energierepen vol hip krachtvoer, maar deze niet. Het zijn ietwat zacht-taaie boterkoekachtige koeken met haversmaak. Traditioneel gaat er flink wat vet in, en zoet. Dat laatste vaak in de vorm van golden syrup, die een wat zoutige, karamelachtige smaak heeft. Vervangen door agavestroop of keukenstroop kan, maar leuker is om even op zoek te gaan naar het typisch Britse goedje.