Het onderzoek van de WMO is volgens de organisatie het meest uitgebreide verslag van sterfgevallen en economische schade als gevolg van noodweer. Ongeveer 11.000 rampen die plaatsvonden tussen 1979 en 2019 zijn erin verwerkt. De meest dodelijke ramp in die tijd was de droogte in Ethiopië in 1983, waarbij 300.000 mensen om het leven kwamen. De duurste ramp was orkaan Katrina in de Verenigde Staten in 2005, die zorgde voor ruim 163 miljard dollar aan schade (bijna 139 miljard euro).

Van de jaren 70 tot en met het heden is het aantal grote natuurrampen bijna vervijfvoudigd, wat er volgens het WMO op wijst dat door de opwarming van de aarde extreem weer steeds vaker voor zal komen. Daarnaast zijn de jaarlijkse kosten door noodweer toegenomen met de tijd, maar is het aantal doden wel afgenomen. De kosten stijgen doordat rampen vaker voorkomen, maar het aantal doden daalt mogelijk doordat autoriteiten zich beter voorbereiden door bijvoorbeeld vroege alarmeringssystemen in te voeren.

De ruime meerderheid van de rampen, ongeveer 91 procent, vond plaats in ontwikkelingslanden. Daarnaast heeft slechts de helft van WMO-lidstaten goede systemen om vroegtijdig rampen te kunnen detecteren.