Sinds de machtsovername van de Taliban in Afghanistan twee weken geleden heeft Nederland ruim 2500 mensen geëvacueerd. Ongeveer 1600 van hen hadden Nederland als eindbestemming. De evacués worden onder meer opgevangen op terreinen van Defensie, zoals in Zoutkamp.

In basisbehoeftes als voedsel en kleding is al voorzien, maar volgens Rahim is nu de taak om te kijken wat hun medische of psychologische behoeften zijn. „Zoeken ze rust? Willen ze therapie? Hebben ze ondersteuning van familie nodig? Dat moeten we allemaal bekijken”, legt Rahim uit. Om dit uit te zoeken wandelen hulpverleners door opvanglocaties om mensen aan te spreken en te vragen wat ze nodig hebben. Ook is er de gelegenheid voor vluchtelingen om zelf naar hulporganisaties te stappen en het gesprek aan te gaan.

Na bezoeken aan de vluchtelingen zegt Rahim dat ze drie groepen mensen heeft onderscheiden. Zo zijn er veel mensen die vooral blij zijn dat ze weg zijn gekomen uit Afghanistan. Anderen zijn verdrietig en maken zich veel zorgen om hun familie.

De lastigste groep om contact mee te leggen zijn mensen die alleen zijn gekomen, meent Rahim. Ze beschrijft mensen die in stilte in een hoekje zitten. „Die steken een sigaret op en barsten plots in huilen uit.” Ondertussen lopen kinderen mee met hulpverleners en proberen ze Nederlandse woordjes te leren. „Mensen proberen er gewoon het beste van te maken”, aldus de voorzitter.

Stichting Keihan ziet ook een behoefte bij Nederlanders, zowel met als zonder Afghaanse achtergrond, om de gebeurtenissen in Afghanistan te verwerken. Zondag houdt Keihan een steunbijeenkomst waar mensen hun verhalen en zorgen kunnen delen. Hier komen onder meer mensen op af die tijdens het eerste Taliban-regime van 1996 tot 2001 zijn gevlucht en nu weer oude gebeurtenissen herbeleven, maar ook Nederlanders die bijvoorbeeld hebben gewerkt in Afghanistan en daar nog contacten hebben. „Ik kan me voorstellen dat de situatie een grote impact heeft op al deze mensen”, stelt voorzitter Rahim.