Ongetwijfeld zijn er ouders die een zucht van verlichting slaken, nu hun kroost weer in het vaste stramien moet van lessen bijwonen en huiswerk maken. De dagelijkse drukte van rondlopende kinderen kan veel van vaders en moeders vergen. Vandaar dat er ouders zijn die zeggen: Mooi dat ze weer naar school kunnen.

Hoe begrijpelijk ook, toch zit er een gevaarlijk kantje aan deze gedachtegang. Het risico is dat ouders daarmee bewust of onbewust de zorg voor hun kinderen afwentelen op de school. En dat is niet terecht. Een school is geen bewaarplaats waar ouders hun kinderen kunnen afgeven.

Elke ouder zal (moeten) beseffen dat de school niet zomaar een zelfstandig instituut is, dat los van het gezin staat. Vaders en moeders die de opvoeding van hun kinderen ter harte gaat, beseffen dat de school in het verlengde van hun opvoeding ligt. Vanuit die gedachte hebben ze voor een bepaalde school gekozen. Het is immers van groot belang dat de identiteit van de school aansluit bij de sfeer thuis.

Ouders in Nederland hebben het bijzondere voorrecht dat ze zelf een passende school kunnen uitkiezen. De onderwijsvrijheid, die uniek in de wereld is, geeft hen daartoe alle mogelijkheden. In tal van landen is er maar één categorie onderwijs. Daar bepaalt de overheid wat de kinderen moeten leren. Dat is in Nederland anders. Elke school heeft de vrijheid een eigen identiteit te kiezen.

Dit grote goed is tegelijk broos bezit. Dat is de laatste jaren steeds duidelijker geworden. Politieke en maatschappelijke krachten zetten de onderwijsvrijheid onder druk. Van scholen wordt steeds meer verwacht rekening te houden met hetgeen maatschappelijk aanvaardbaar wordt geacht. De discussies over seksuele diversiteit zijn daar een voorbeeld van. Dat zijn ontwikkelingen die kunnen verontrusten.

Toch is het te gemakkelijk om zich vooral te focussen op die externe bedreigingen. Zonder ze te negeren of te bagatelliseren is het eerste en belangrijkste gevaar dat ouders zich te weinig betrokken tonen bij het onderwijs.

In de Schoolstrijd was de wens: de school aan de ouders. Dat is nu de realiteit. Maar het gevaar is niet denkbeeldig dat ouders nu de school vooral voor zichzelf en voor hun kinderen laat zorgen. De afnemende belangstelling van ouders voor bezinnende avonden van de school zijn een veeg teken.

In deze weken worden de jaaropeningen van scholen gehouden. Een goede traditie. Maar na het ”amen” aldaar moet het gebed van de ouders thuis voor de school doorgaan. Alleen dan mag er verwachting zijn.