„Gij dan, lijd verdrukkingen, als een goed krijgsknecht van Jezus Christus.”

God leidt deze jongelingen dikwijls om in de dorre woestijn van aanvechting en ellende, eer hij naar hun hart spreekt (Hosea 2). Zo leidde Hij Israël in de dorre woestijn om, eer Hij hen in Kanaän bracht.

Als God hun dan uiteindelijk een zonderlinge genade en vertroosting geeft, dat is dan als een teken van overwinning na veel en lang strijden, en van de rust na zeer bloedige arbeid. Alhoewel God hen ondertussen in hun strijden in die weg naar dat hemels Kanaän door de dorre woestijn van aanvechting, benauwdheid en verlating voedt met hemels brood tot hun versterking, als Israël in de woestijn met het manna en met het brood der engelen, om een grote weg met Elia te gaan (1 Koningen 18), zo weet dan mijn zoon, dat eer u komen kon tot die hoge en nauwe gemeenschap met God u eerst moet strijden als een goed dienstknecht van Jezus Christus (2 Timotheüs 2).

Want wij kunnen terstond niet komen tot rust vóór de arbeid, en de overwinning uitroepen vóór de strijd. Ondertussen moet u lopen in de weg des Heeren, en vergeten hetgeen achter is, en u strekken tot hetgeen voor is, en jagen naar het wit tot de prijs der roeping Gods, die van boven is (Filippenzen 2:13), want de openbaring van hemelse dingen is niet afgescheiden van een ijverige betrachting der godzaligheid.

Theodorus à Brakel,
predikant te Makkum

(”Trappen van geestelijk leven”, 1670)