„Ik zal dan gedurig bij U zijn; Gij hebt mijn rechterhand gevat.”

U moet nog dikwijls roepen uit de diepte en zo blijven leven in de verwachting, in de hoop van nog eenmaal verlost te worden uit dit tranendal en verblijf der vreemdelingschap, verlost van moeite, kwelling en verdriet, verlost van vijanden en valse vrienden, verlost uit een lichaam der zonden en des doods. En zo in de verwachting om dan altoos bij de Heere te zijn.

Nu, broeders en zusters in de Heere, houd moed! U, die hier uit de diepte riep, God de Heere zal u op een hoogte stellen. U, die hier kermde en treurde over uw zonden en smeekte om vergeving, de Heere zal u geheel rein en onbevlekt de Vader voorstellen. U, die hier de Heere verwachtte en daarop hoopte, de Heere zal u allen oneindig veel meer geven dan u ooit had durven verwachten. Hij zal u hemel en aarde, leven en zaligheid geven. Ja, Hij zal Zichzelf geheel aan u geven, en daar zal dan alle duisternis verdwenen zijn. De eeuwige morgen zal dan aanbreken, zonder dat er ooit weer avond of nacht zal zijn. Daar zult u ontvangen datgene dat geen oog gezien, geen oor gehoord en in ’s mensen hart nooit is opgekomen.

De Heere geve u mijn wens en bede en vervulle al uw verwachting, opdat God in Christus door u allen eeuwig moge verheerlijkt worden. Amen.

Ds. Cornelis van den Oever, predikant te Rotterdam (”Feeststoffen verklaard in 20 leerredenen”, 1969)