Wie de vallende sterren wil zien, moet naar het noordoosten kijken, het liefst vanaf een donkere plek. In steden zijn minder meteoren te zien door lichtvervuiling.

Dat de omstandigheden zo gunstig zijn, komt onder meer doordat de maan al vroeg ondergaat, rond 23.00 uur. De nacht is donker en dat betekent dat de vallende sterren niet wegvallen in het maanlicht. Bovendien staat het punt waar de vallende sterren vandaan lijken te komen, de zogeheten radiant, hoog aan de hemel.

Rond middernacht zijn waarschijnlijk ongeveer dertig vallende sterren per uur te zien. Dat neemt in de loop van de nacht toe. Rond 04.00 zouden gemiddeld ongeveer vijftig tot zestig meteoren per uur door het zwerk moeten schieten.

Wie door de sterrenregen heen slaapt of niets kan zien, krijgt de komende dagen nog herkansingen. Tot aan dinsdagochtend zijn de Perseïden nog te zien, maar minder dan komende nacht.

De Perseïden heten zo omdat het lijkt of de vallende sterren uit het sterrenbeeld Perseus komen. In werkelijkheid zijn het stofdeeltjes en brokjes van de komeet Swift-Tuttle. Als de aarde in zijn baan rond de zon door de puinwolk van de komeet vliegt, verbranden die deeltjes in de dampkring, op 100 kilometer hoogte. Dat zien we als meteoren. De Perseïden staan erom bekend dat ze heel snel door de hemel flitsen, met meer dan 200.000 kilometer per uur.