In de studie zijn drie opties uitgewerkt. In de eerste blijft er een door stoepranden afgescheiden rijbaan met aan de huizenkant een brede stoep en langs de waterkant een strook met bomen, afvalcontainers, fietsenrekken en bankjes. De tweede optie voorziet een ‘gedeelde ruimte’: alles op hetzelfde niveau waarbij de verschillende gebruiksstroken alleen in het plaveisel zichtbaar zijn. De derde variant lijkt erg op de tweede, maar daarbij worden de bomen verder van de waterkant gezet waardoor ook langs het water een wandelstrook ontstaat.

Het parkeervrij maken van de hoofdgrachten zou volgens de opstellers van de studie niet alleen een impuls betekenen voor de vergroening en leefbaarheid van Amsterdam, maar bijvoorbeeld ook voor vrachtvervoer over het water, zoals dat vroeger heel gebruikelijk was. Ook de kwaliteit van het Werelderfgoed zou erop vooruitgaan en er zou orde kunnen worden aangebracht in de wirwar van kabels, buizen en leidingen in de ondergrond.

De schrijvers van het rapport benadrukken dat hun ideeën niet meer zijn dan een manier om het gesprek op gang te brengen. Amsterdam wil de auto steeds meer weren om de stad leefbaarder te maken. Zo moeten er tot 2025 tussen de 7000 en 10.000 parkeerplaatsen verdwijnen. Dat biedt kansen voor het opnieuw inrichten van de openbare ruimte, is de gedachte.

Verkeerswethouder Egbert de Vries tekent aan dat het volledig parkeervrij maken van de Herengracht zou inhouden dat er een tekort van ruim 600 parkeerplaatsen in dit gebied zou ontstaan. Hij benadrukt dat het parkeervrij maken van de hoofdgrachten sowieso een zaak van lange adem is, „waar we zorgvuldig en stap voor stap in te werk moeten gaan”.