Na ”Een moeder in Israël” –over Maria Schot uit Tholen– schreef H. Koopman nu ”Een weduwe in Israël” – over Maria de Lange-Kastelein (1891-1974) uit Geersdijk op Noord-Beveland.

Maria de Lange was in het maatschappelijk leven een eenvoudige vrouw, maar in het geestelijk leven had ze veel geleerd. Ze maakte veel mee, zoals het verlies van twee kinderen. Onder Gods volk had ze tal van vrienden.

We lezen in dit boek onder meer over het ontstaan van de gereformeerde gemeente van Kortgene. Ook over uitspraken van het voorgeslacht, zoals „U moet God op Zijn Woord leren geloven.” Van grootmoeder De Lange-de Vos lezen we dat zij „makkelijk” is gestorven. Met heldere stem zong zij Psalm 42:1 (Datheen).

Het onderwijs vanuit Gods Woord stond hoog aangeschreven. Maria’s vader sprak vaak over de noodzakelijkheid van bekering en het borgwerk van Christus.

Onrustig

Maria was nog jong toen ze bij een spoorlijn bloemen plukte. Er naderde een trein. Ternauwernood haastte Maria zich weg, bang als ze was: ze kende die God niet over Wie haar vader haar dikwijls had verteld.

Jaren later sprak zij hier met haar man over, en vroeg hem of zij nu eens een goed boek van een oude schrijver mocht kopen. Dat mocht, natuurlijk.

Maria kreeg, net als haar zus Dirkje, een warme ingang onder Gods volk. Toch bleef haar hart onrustig. Ze voelde: „Geen hoop hebbende en zonder God in de wereld.” Toen omhelsde de Heere haar ziel echter zo lieflijk dat zij dacht onder Zijn liefde te bezwijken.

Haar man stierf op 28 september 1932, hij was toen 45 jaar.

In hoofdstuk 5 lezen we over ouderling Slager. Slager was echter diaken. Toen Maria’s vijf kinderen ziek te bed lagen, schreef hij: „Dus Maria, de Heere beware u maar voor opstand en ook voor moedeloosheid, maar doe u maar veel in het verborgen vluchten naar dien Man, Die een verberging is voor de vloed.”

Nog geen twee jaar later werd er ’s avonds om tien uur op het raam geklopt. Toen er werd opengedaan, stond moeder Maria op de stoep om te vertellen dat er bij haar dochter brand was uitgebroken. Moeder kreeg de woorden: „Ik zal u geen meerdere last opleggen.”

Keetje

Ds. J. Fraanje was in 1948 veertig jarig predikant, waarvan dertig jaar in Barneveld. Toen hij daarbij stilstond, sprak een aantal predikanten hem toe. Keetje van Dijk, die haar laatste levensjaren bij de predikant doorbracht, was er ook bij. Keetje had het goed in de gaten en las de tekst voor: „Groot is de Diana der Efezeren.” Het viel niet verkeerd; ondanks de aanwezigheid van de predikanten werd aan haar gevraagd om het gebed te doen!

Maria had een brede vriendenkring, waartoe onder anderen behoorden Betje Duijzer, Arie Swets, Job de Ruiter, Cornelis van den Oever, Gerritje van den Nieuwendijk, Rijk en Alida Ravenhorst, Annigje Grolleman, Jan en Hans Freeke en zijn vrouw Neeltje Boom, weduwe M. F. van Leeuwen, Leen Potappel en P. van Noordenne, Liene Oudesluys, Jan den Besten, Dirkje Blom en Leen Kieboom.

Mooi is wat Hans Freeke schreef over een bezoek aan Herman Bas: „Wel een echte vriend met een ouderwetse ligging, hè? Zo onbekeerd in zichzelf en zichzelf niet kunnen helpen.” Dat is nog eens taal waar het hart naar uitgaat en waardoor men nog weleens bemoedigd wordt!

Boekgegevens

Een weduwe in Israël, H. Koopman; uitg. Brevier; 320 blz.; € 24,99