Camera’s hebben vastgelegd dat de man ’s ochtends vroeg zijn kamer verliet en naar de kamer van de medebewoner liep. Die was daar niet maar zat in de woonkamer. Toen de verdachte hem daar aantrof, haalde hij het nylonkoord tevoorschijn en wurgde het slachtoffer daarmee. Het koord werd in de GGzE-instelling gebruikt om schilderijen mee op te hangen. Volgens de rechtbank is uit het letsel af te leiden dat het slachtoffer zich heeft verzet en „een vreselijke en heftige doodsstrijd heeft moeten ondergaan”.

De advocaat van de man heeft betoogd dat het misdrijf de man door zijn psychische toestand niet of nauwelijks kan worden toegerekend. Volgens gedragsdeskundigen was er sprake van een depressie en een persoonlijkheidsstoornis en kon de man daardoor psychotisch reageren. Hij zou mogelijk stemmen hebben gehoord die hem aanmoedigden het slachtoffer te wurgen.

Volgens de rechtbank kan niet worden uitgesloten dat de verdachte geheel ontoerekeningsvatbaar was, maar ontbreekt het bewijs om te onderbouwen dat hij helemaal niet wist wat hij deed. De rechtbank hield het op verminderd toerekeningsvatbaar. Het gevaar voor herhaling is volgens de rechtbank groot.