In het zuiden van Ethiopië ligt tussen de bergen, ergens in een mooie vallei, een idyllisch dorpje. In het dorp wonen zo’n 300 mensen, leden van de Mursi-stam. De Mursi, bekend om de grote lipplaten, worden gevreesd als een uiterst gewelddadig volk van zo’n 10.000 mensen. Bij de Mursi worden conflicten nog op z’n oudtestamentisch opgelost: oog om oog, tand om tand.

Het dorp in de vallei was een duistere plek; de duivel had er –om zo te zeggen– een vakantiehuis. Bezeten volwassenen liepen er door de straten. Vervloekingen waren aan de orde van de dag en volgens de dorpelingen kwamen die uit ook. Sprak je buurman profetisch dat al je koeien ziek zouden worden, dan gebeurde dat ook echt.

Op een dag, zo gaat het verhaal, werd een jongen door een rivier meegesleept. Weken later stond het ventje ineens aan de kant van de oever. Toen de verbaasde dorpelingen hem vroegen waar hij was geweest, vertelde hij dat hij bij zijn moeder was, in een hut langs de rivier. De moeder van het ventje was echter al jaren overleden. Toen de dorpsbewoners de rivier afliepen, vonden ze inderdaad een hut.

Zo gebeurden er meer mysterieuze zaken. Een van de bergen in de omgeving werd ”satan’s mountain” genoemd, de satansberg. Als je daar stenen vandaan haalde, kon het gebeuren dat die de volgende ochtend op mysterieuze wijze weer terug op de berg lagen. Het dorp in de vallei was, kortom, een enge plek.

En toen vestigden zich zendelingen in het dorp. Gedreven door de kracht van Gods liefde, woonden verschillende families jarenlang tussen de Mursi. Zij werkten aan een school en een kliniek, maar vooral leefden ze gewoon onder de mensen. Onze pastor, die met zijn familie meer dan tien jaar in het dorp woonde, kan er urenlang over vertellen. Hoe hij en zijn vrouw met hun vijf kinderen rond de oogsttijd dagenlang in het veld zaten om vogels weg te jagen. Hoe de domineesvrouw met de lokale vrouwen het bos in ging om zwangeren te begeleiden tijdens bevallingen. En hoe de dorpelingen zich steeds meer van het kwaad afwendden.

Wie vandaag het dorp in de vallei betreedt, merkt dat de sluier van het kwaad is vervangen door een serene vrede. In het dorp ontstond een kerk, bezetenen werden genezen en vervloekingen werden zegeningen. De nieuwtestamentische Mursi-kerk, die de Bijbel slechts deels in haar eigen taal heeft, leeft van Gods wonderen en goedheid. Bang voor vervloekingen zijn de nieuwe christenen niet meer. Toen een boze Mursi van buiten het dorp eens een vloek uitsprak over een van de nieuwe christenen, waren drie maanden later niet de koeien van de christen maar die van hem zelf dood. En zo ging satan er met hangende pootjes vandoor. Waar Gods licht straalt, wordt de duisternis verdreven.