De Koloniën van Weldadigheid zijn in 1818 gebouwd door de Maatschappij van Weldadigheid. Doel was om arme paupers uit de grote steden een beter bestaan te geven op het platteland. Maar dat gebeurde onder streng toezicht, aangezien de oprichters vonden dat de paupers ook heropgevoed moesten worden. Er zijn nog zeven koloniën te zien, maar alleen die in Frederiksoord, Veenhuizen, Wilhelminaoord en in het Belgische Wortel komen in aanmerking om werelderfgoed te worden.

De Romeinse Limes (Latijn voor grens) in Duitsland en Nederland beschermde het Romeinse Rijk tegen Germaanse stammen. Op tal van plekken zijn nog resten van de Limes te zien, onder meer bij Nijmegen waar een groot Romeins fort met een stad was. De resten van de Limes tonen aan hoe vooruitstrevend de Romeinen in hun tijd waren met badhuizen en waterkeringen. De Limes in Nederland en Duitsland maakt deel uit van de veel grotere grens van het Romeinse Rijk in Europa en Noord-Afrika. Delen van die grenzen staan al op de werelderfgoedlijst.

De Hollandse Waterlinies bestaan uit de Nieuwe Hollandse Waterlinie en de Stelling van Amsterdam. De Waterlinies vormen een stelsel van sluizen, dijken, kanalen en gemalen, die Nederland moesten beschermen tegen vijanden. Als het nodig was konden via de linies hele stukken land onder water worden gezet. In een tijd dat er nog geen vliegtuigen waren kon de vijand dan niet verder. De Waterlinies werden ook al gebruikt als bescherming tegen hoogwater in de rivieren. Nergens ter wereld bestaan dergelijke waterwerken, die ook nog goed bewaard zijn gebleven. De Stelling van Amsterdam is al sinds 1996 werelderfgoed.