De stapel klimaatplannen moet de uitstoot van CO2 in de EU in 2030 met 55 procent terugdringen vergeleken met 1990. Over negen jaar dus. „We hebben zo weinig tijd”, verzucht Timmermans in gesprek met Nederlandse media. „Zo ontzettend weinig tijd.”

Hij ziet de bui al hangen. De EU-landen en het Europees Parlement moeten de maatregelen goedkeuren. Dat zal jaren aan onderhandelingen vergen. Ingewijden hopen op een akkoord in de loop van 2023.

Tegen sommige plannen is veel weerstand, maar ze zullen niet gauw sneuvelen, verwacht een laconieke Timmermans. Het klimaatdoel voor 2030 ligt immers vast, het is alleen nog de vraag welke maatregelen de EU daar gaan brengen. „Natuurlijk raken we aan hele grote belangen. Dan kloppen de lobbyisten op de deur, de auto-industrie en de luchtvaart voorop. Maar we hebben geen keuze. Als iets niet bevalt, dan moet men maar met alternatieven komen.”

„Ik blijf erbij: dit pakket, daar redden we het mee”, verzekert de Nederlandse Eurocommissaris. „Mijn grootste zorg is of we het met voldoende snelheid allemaal ingevoerd krijgen. Dat vergt ook enige snelheid van de wetgevers”, de verantwoordelijke ministers en het Europees Parlement. Enig besef dat de tijd dringt is daarvoor noodzakelijk, maar „dat zal de komende jaren alleen maar toenemen”. Het gevaar van moedeloosheid is nu groter dan dat van onderschatting, meent Timmermans.

De klimaatmaatregelen kunnen Brussel zomaar weer de boeman maken, erkent Timmermans. De boosdoener die de energierekening verhoogt en mensen hun benzine-auto afpakt. „We zijn afhankelijk van de moed van lidstaten om hun burgers te vertellen: dit moeten we Europees aanpakken. Als Nederland klimaatneutraal is maar de buren niet, heb je er niets aan. En je zou ook kunnen zeggen dat de commissie ervoor zorgt dat de pijn eerlijk wordt verdeeld.”