Kamp is er zeker van dat hij ondanks grote weerstand bij CDA en PvdA de Kamer gaat overtuigen van zijn gelijk. „De argumenten vóór aanschaf zijn zo ijzersterk dat de raketten er komen; is het niet vandaag dan is het morgen," zei Kamp donderdag in een gesprek met het ANP.

Kamp wil de Kamer niet onder druk zetten. Het kabinet is van plan pas volgend jaar een besluit te nemen over de kruisraketten. En hij kiest zijn woorden zorgvuldig. Twee maanden geleden noemde Kamp de kruisraketten vanwege de precisie nog een „mensvriendelijk wapen". Nu zegt hij: „Dat klinkt toch niet zo prettig. Ik hou het liever bij de argumenten."

De kruisvluchtwapens kunnen over een afstand van 1600 kilometer een doel op een paar meter nauwkeurig raken. „Ik vergelijk de raketten een beetje met Apaches. Die hebben bij hun optreden in Irak en in Afghanistan nog geen schot hoeven lossen. De dreiging is tot nu toe voldoende geweest om een einde te maken aan lokale vijandelijkheden."

De negatieve reacties op zijn plannen de raketten aan te schaffen, doen Kamp denken aan de sentimenten uit het begin van de jaren tachtig, toen in Nederland massaal werd gedemonstreerd tegen de komst van Amerikaanse kruisraketten met een nucleaire lading. Die wapens kwamen uiteindelijk niet op Nederlands grondgebied, „maar zij hebben beslist een rol gespeeld bij de ineenstorting van de Sowjet–Unie en het einde van de Koude Oorlog," aldus Kamp.

De raketten die Kamp nu op het oog heeft kunnen niet worden voorzien van een atoomkop. Zij kunnen wel ongezien onder vijandelijke radar door vliegen en een doel trefzeker raken.

De VVD–minister wil graag dat kabinet en parlement hem volgend jaar het groene licht geven om de vier ultra moderne luchtverdedigings– en commandofregatten die Nederland rijk is, uit te rusten met dertig tactische Tomahawk kruisraketten. Met de aanschaf is een bedrag gemoeid van 100 miljoen euro, nog geen 5 procent van wat de LC–fregatten hebben gekost (2 miljard euro). Ook wil hij kruisraketten voor F–16–vliegtuigen.

Kamp ziet de Tomahawks als een perfect wapen in een tijd waarin de nadruk ligt op crisisbeheersingsoperaties. „Kiezen voor deze wapens is kiezen voor behoud van mensenlevens," stelt hij. „Je brengt je eigen manschappen niet in gevaar omdat zij ver van de vijandelijkheden afzitten. En vanwege de precisie van het wapen beperk je de nevenschade aan mensen en materieel in het vijandelijk gebied."

Maar Kamp mikt toch vooral op het effect van de dreiging die van het wapen uitgaat. „Je begint al met druk uit te oefenen op het moment dat je bekend maakt dat je overweegt een fregat met Tomahawks naar een crisisgebied te sturen. Op het moment dat je de wapens aan boord brengt en vervolgens uitvaart voer je de druk verder op. En uiteindelijk hoop je dat net als bij de Apaches, die wapens niet ingezet hoeven te worden." Maar als het zover komt, „dan bepaalt Nederland wanneer er op de knop wordt gedrukt, niet (de Amerikaanse president) Bush of (de Britse premier) Blair."

Kamp kan zich ook niet vinden in het argument van tegenstanders van deze kruisraketten dat Nederland dan bijna automatisch wordt betrokken bij het hoogste geweldsspectrum bij de aanvang van een crisisoperatie. „Nederland heeft uitgesproken opvattingen over het verdedigen van de internationale rechtsorde. Dat staat zelfs in onze Grondwet. Als je vooraan staat om te zeggen dat er iets moet gebeuren, kan je vervolgens niet achterover leunen en het werk door anderen laten opknappen."

„Bovendien", vervolgt Kamp, „behoort Nederland tot de topvijftien grootste economieën in de wereld en ook bij de vijftien best georganiseerde krijgsmachten. Dat brengt een eigen verantwoordelijkheid met zich mee. Nederland is zeer goed in staat om op een verantwoorde manier met het wapen om te gaan."