De Rotterdamse tattooverwijderaar Andy Han is de initiatiefnemer. Zelf zal hij de gevolgen niet te lijf gaan, bezweert hij, maar de cliënten kunnen via het meldpunt advies krijgen, bijvoorbeeld om de huisdokter te vragen een bepaalde pleister voor te schrijven die littekens kan verminderen. „Ook huisartsen weten soms niet dat die middelen allemaal bestaan.” Het grootste probleem is echter dat veel mensen met een mislukte verwijdering door blijven lopen, veelal uit schaamte.

Spijt van Tattoo bestaat al jaren en komt mensen te hulp die spijt hadden van hun tatoeages, bijvoorbeeld doordat ze erdoor werden afgewezen bij sollicitaties. De stichting krijgt volgens eigen zeggen ook veel e-mails van mensen bij wie het weghalen van de tatoeage „faliekant” mis is gegaan: „Compleet met horrorfoto’s van verbrande huid, rode wonden en vreselijke littekens.”

Kap- en schoonheidssalons, ontharing en nagelstudio’s en tattooshops zelf krijgen veelvuldig door fabrikanten laserapparatuur aangeboden met een korte cursus erbij, aldus Han, waardoor het lijkt dat het verwijderen van tatoeages snel geleerd kan worden. „Maar het weglaseren van tatoeages is zeer specialistisch werk. Er zijn verschillende huidtypen en sommige soorten inkt reageren zeer agressief op laseren, waardoor de huid makkelijk beschadigd raakt. In veel gevallen krijgen mensen daardoor tweedegraads verbrandingen.”