„Opdat Christus door het geloof in uw harten wone en gij in de liefde geworteld en gegrond zijt.”

Groot is het onderscheid tussen de zielen of geesten van de heiligen, zowel mannen als vrouwen. Sommigen zijn stoutmoedig, anderen beschroomd. Sommigen valt het zo gemakkelijk om het zwaard uit de schede te trekken in de zaak van Christus; voor anderen is het zeer zwaar om er maar een woord in te spreken. Enigen zijn van een opgehelderde, beminnelijke, levendige, wakkere en werkzame geest; anderen van een logge, doffe en trage geestgestalte. Maar als heiligen hebben zij toch deel aan één en dezelfde Geest. Wie met onderscheid opmerken kon hoe eenparig zij Christus houden voor de Heere van hun hart en voor de Koning van de kerk en van de wereld, Die hen tegen alle stroom van verleidingen en verzoekingen van de satan, het vlees en de wereld ondersteunt; en hoe zij God en Christus als hun enige gelukzaligheid aanmerken, met versmading van al het wereldse en in Hem hun hoogste goed stellen; hoe zij allen met één hart en ziel –de ene wel wat luider dan de andere– zuchten onder de overblijfselen van de zonde en om in heiligheid volmaakt te worden, die zouden verplicht zijn te zeggen dat zij allen eenzelfde Geest des geloofs, der heiligmaking en verloochening van het wereldse bezitten (Ezechiël 36:27; Numeri 14:24). Zij hebben allen enerlei genade des geloofs, door dezelfde Geest in hen allen gewerkt (Kolossenzen 2:12), zich verbindend aan hun Hoofd Jezus Christus (Efeze 3:17).

Thomas Boston,
predikant te Ettrick

(”Verhandeling over de gemeenschap der heiligen”, 1775)