NPK: „Een koloniale oorlog”
De oorlog tussen Israël en de Palestijnen is geen „normale” oorlog, zegt Kees Wagtendonk van het Nederlands Palestina Komitee (NPK). „Het gaat om een koloniale oorlog.”
Het NPK organiseert op 13 april in Amsterdam een landelijke actie, onder het motto: ”Stop de oorlog tegen de Palestijnen”. De eisen zijn helder: „Onmiddellijke terugtrekking van Israël uit alle in 1967 bezette Palestijnse gebieden; ontruiming van alle Joodse nederzettingen in de bezette gebieden; stopzetting van de landonteigening en de verwoesting van huizen van Palestijnen; implementatie van het recht op terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen; gelijke rechten voor de Palestijnen in Israël; stopzetting van de wapenhandel tussen Israël en Nederland en sancties tegen Israël, waaronder opschorting van het EU-associatieverdrag.”
Op de website van het NPK wordt geregeld informatie gegeven over „de politieke, sociale en economische strijd van Palestijnen.” Elke poging om „buiten het Palestijnse volk over zijn lot te beslissen” wordt door het NPK scherp veroordeeld.
Een eerste voorwaarde voor het bereiken van een rechtvaardige vrede is de beëindiging van de „ontrechting van Palestijnen door de staat Israël”, zegt NPK-woordvoerder Kees Wagtendonk. „Het discriminerende karakter voor Palestijnen van het zionistische staatsbestel dient aan de kaak gesteld te worden, evenals de expansiepolitiek van de staat Israël.”
Een ’normale’ oorlog wordt gevoerd tussen staten, aldus Wagtendonk. „Maar hier is het oorlog tussen een staat en een volk dat met blote handen staat tegenover zwaarbewapende militairen. De partijen zijn volstrekt ongelijkwaardig.”
Israël slaagt er steeds weer in zichzelf in de slachtofferrol te plaatsen, vindt Wagtendonk. „Dat is in alle oorlogen die tot op heden gevoerd zijn vaste prik. Alsof het land geen keus heeft. Je kunt wel zeggen: Er wordt terreur gepleegd van Palestijnse kant, dat zal ik niet bestrijden, hoor. Maar met grof geweld ertegenaan gaan, wat Israël doet, is symptoombestrijding. Je moet de voedingsbodem voor terreur wegnemen.”
Wagtendonk stelt vast dat de bereidheid tot zelfmoordacties tussen nu en tien jaar geleden enorm is toegenomen. „Naarmate het Akkoord van Oslo minder opleverde, zag je het aantal zelfmoordacties stijgen. Maar je moet het niet zo voorstellen alsof Israël alleen maar verdedigend reageert op deze acties. De bezetting zelf, de voortdurende landonteigening, dát is het primaire geweld. Nu zijn Ramallah en Bethlehem tot militair gesloten gebieden verkaard, er mag niemand meer binnenkomen. Zo is het in de afgelopen 35 jaar steeds gegaan met landonteigening in het bezette PaIestijnse gebied.”
Volgens Wagtendonk is het onjuist om onder de ”Palestijnse gebieden” alleen het autonome gebied te verstaan. „Het gaat slechts om 18 procent, alleen de steden en dorpen die autonoom zijn. Door het CIDI wordt steeds beweerd dat 95 procent van de Palestijnen niet meer onder de bezetting leeft. Maar dat komt omdat de bevolkingscentra autonoom zijn. Ondertussen is 82 procent van het land zogeheten B- en C-gebied, nog steeds bezet. In de B-gebieden maken de Palestijnen wel het burgerlijk bestuur uit, maar is Israël militair de baas. De C-gebieden zijn totaal bezet. Heel veel Palestijnen zijn nog boer, zij hebben zwaar te lijden onder wat er nu gebeurt.”
Er moet „perspectief worden geboden aan Arafat”, meent Wagtendonk, „in plaats van hem te isoleren en kapot te maken. Dat leidt alleen maar tot meer zelfmoordacties, omdat Arafat de mensen niets te bieden heeft. In dit conflict worden zaken steeds omgedraaid: het is niet zo dat de Palestijnen Israël bezetten, maar Israël bezet Palestina.”
Op de site van het NPK wordt Sharon in niet mis te verstane bewoordingen tot oorlogsmisdadiger uitgeroepen. Arafat is geen misdadiger?
„Je moet onderscheid maken tussen onderdrukkend geweld en bevrijdend geweld. Rapporten van internationale mensenrechtenorganisaties veroordelen in eerste instantie Israël, daar moet je beginnen, op dat land moet de druk worden uitgeoefend. Als de Verenigde Staten geen druk uitoefenen, omdat zij Israël gebruiken als agent in hun oliegebied, dan moet Europa het doen. Israël moet integreren in het Arabische Midden-Oosten. Dat kan alleen als Israël een normale staat wordt.”
Is het een idee om Israël lid te maken van de Europese Unie?
„Dan is de boot helemaal aan. Israël als lid van de EU is het recept voor de volgende oorlog. In deze trant denkt Pim Fortuyn: Palestina noemt hij een bandietenstaat, net als Irak. En Israël een voorbeeld van beschaving. Dat is kolonialisme: jezelf beschaafd achten, terwijl je een ander onderdrukt en vernedert, zoals Arafat nu wordt onderdrukt. De diepste vernedering is nog niet diep genoeg.”