Het stopzetten van de coronasteun betekende een dieptepunt in de relatie tussen Sint-Maarten en Nederland. Volgens Silveria Jacobs, de premier van het eiland, was het bestuur van de luchthaven geen voorwaarde voor de steun en heeft Knops na de deal de afspraken aangepast. Ook in de Tweede Kamer was verbazing over de gang van zaken. Volgens verschillende partijen, waaronder D66, heeft Knops achteraf „de doelpalen verzet”. Knops was het hier niet mee eens, volgens hem was goed bestuur op het eiland altijd al een randvoorwaarde.

Eerder dit jaar weigerde Knops ook al het geld over te maken. Toen was een racisme-aanklacht tegen Nederland bij de Verenigde Naties de reden om geen steun te geven. Sint-Maarten moet economisch hervormen om in aanmerking te komen voor het geld, maar dat Sint-Maarten deze voorwaarden neokoloniaal noemde in de aanklacht schoot Knops in het verkeerde keelgat. Een brief met uitleg van het Sint-Maartense parlement was uiteindelijk voldoende voor hem om toch weer financiële steun te geven. Toen hij van de problemen op het vliegveld wist, kwam hij hierop terug.

Sint-Maarten is sterk afhankelijk van toerisme, een sector die door de coronacrisis zware klappen heeft gekregen. De steun is daar dan ook hard nodig. De regering-Jacobs hoeft geen hervormingen door te voeren om in aanmerking te komen voor noodhulp, zoals voedsel en medische middelen. Voor economische steun moet de regering daar onder meer de ambtenarensalarissen korten en de pensioenleeftijd verhogen.