In de coronacrisis leunden nationale en Brusselse politici graag op het oordeel van wetenschappers. Maar die bleken zelf ook nog lang in het duister te tasten en daardoor niet altijd stelling te kunnen of willen nemen. Of ze waren het onderling oneens. Deskundigen en bestuurders hadden het vervolgens moeilijk om niet overstemd te raken in de kakofonie van meningen.

Van de hoofd-epidemioloog die het dagelijks bestuur van de EU voor ogen heeft, verwacht het „helderder en beter onderling afgestemd wetenschappelijk advies”. Zo kan de nieuwe adviseur politici helpen betere beslissingen te nemen en burgers beter voor te lichten.

Veel EU-landen hadden in de coronacrisis een eigen wetenschappelijk boegbeeld, zoals in Nederland Jaap van Dissel. Maar een Europees equivalent ontbrak.

Het belang van één wetenschappelijk gezicht is niet de enige les die de Europese Commissie uit de strijd tegen de pandemie trekt. Zo moet er ook een wereldwijd detectiesysteem komen dat meteen alarm slaat als nieuw gevaar de kop opsteekt, vindt de commissie. Er moet jaarlijks in kaart worden gebracht of de EU klaar is om een volgende gezondheidscrisis op te vangen en zo nodig moet een Europese noodtoestand kunnen worden uitgeroepen. Ook wil de commissie nepnieuws en misleidende informatie vernuftiger bestrijden.