Het gezin komt uit de omgeving van Werkendam, in het noorden van de provincie Noord-Brabant dat van oudsher protestants is. In die omgeving staan meerdere reformatorische scholen, maar de man vindt dat die onvoldoende uitdrukking geven aan de bijbel en aan de Drie Formulieren van Enigheid.

Volgens de man lijden de op gereformeerd gedachtegoed gefundeerde scholen in zijn buurt aan „geestelijke passiviteit”. Volgens het hof is dat bezwaar niet concreet genoeg en ook niet zwaarwegend genoeg. Zijn argumentatie „blijft steken in algemeenheden”, oordelen de rechters. Eerder was ook de rechtbank in Breda al tot het oordeel gekomen dat de kinderen gewoon naar school moeten. Omdat het hoger beroep lang op zich liet wachten, valt de straf lager uit dan anders het geval was geweest.

Ouders kunnen in sommige gevallen ervoor kiezen om hun kind niet bij een school in te schrijven vanwege hun geloofs- of levensovertuiging. Ze moeten dan wel aantonen dat echt geen scholen zijn te vinden die bij hun overtuiging aansluiten. Dat is in dit geval dus niet gelukt. De rechters merken op dat de ouders hun kinderen ook elders in het land zouden kunnen inschrijven bij een school die voldoet aan hun principes. Ze kunnen ook zelf zo’n school oprichten, of de kinderen buiten reguliere schooltijden lessen te geven die in overeenstemming zijn met hun geloofsopvattingen.