Twee andere politiemensen kwamen tijdens de bewuste nacht af op een melding van een bromfietser die problemen had met een agressieve man. Die wilde zich niet identificeren, bedreigde de agenten en liep telkens weg. Omdat de agenten vreesden de agressieve, fors gebouwde man niet aan te kunnen, riepen zij assistentie in.

De 35-jarige politieman en een collega kwamen vervolgens ook ter plaatse. De problemen hielden aan en er ontstond een worsteling, waarbij de betrokken agent, een collega en de agressieve man gedrieën van een talud afvielen. Omdat de man toen nog niet tot bedaren was gekomen, sloeg een van de agenten hem met vlakke hand in het gezicht. Dat hielp niet. De later vervolgde politieman zag geen andere mogelijkheid de man met zijn vuist in het gezicht te slaan. Toen ook dat diens verzet niet brak, diende hij hem nog twee vuistslagen toe. De man gaf zich gewonnen en kon worden aangehouden.

Zware mishandeling is bewezen, oordeelde de rechter, maar in dit geval niet strafbaar. De agent mocht geweld gebruiken en „het is niet aan de rechtbank om achteraf in alle rust te oordelen of de agent in de hitte van de strijd andere keuzes had moeten maken”, aldus de rechter. De drie vuistslagen beoordeelt de rechtbank niet als disproportioneel.