„Een os kent zijn bezitter en een ezel de kribbe zijns heren. Maar Israël heeft geen kennis; Mijn volk verstaat niet.”

Zie hoe God klaagt: „Hoort gij hemelen, en neemt ter ore gij aarde. Want de Heere spreekt; Ik heb kinderen gemaakt en verhoogd; maar zij hebben tegen Mij overtreden. Een os kent zijn bezitter en een ezel de kribbe zijns heren. Maar Israël heeft geen kennis; Mijn volk verstaat niet” (Jesaja 1:2,3).

Och, mijn geliefden, laten wij al deze dingen zo lang overwegen, totdat wij onze diepe schaamte en hartsmelting mochten gewaar worden. De zonde is zelden in het enkelvoud. Zij opent een deur voor de andere zonde. De ene zonde gaat met de andere gepaard. De zonde ontvangen hebbende brengt op zijn minst tweelingen voort. Daarom staat er: ze hebben twee boosheden gedaan.

Dit moeten we niet zo opvatten, alsof ze zich maar aan een tweetal van zonden hadden schuldig gemaakt. Nee, ’s mensen hart is als een onstuimige zee, die gedurig slijk en modder opwerpt. Het hart geeft zijn boosheid op, zoals een bornput zijn water opgeeft (Jeremia 6:7). Dat betekent: in overvloed, gedurig, bij aanhoudendheid, zonder enige tussenpozen.

Maar het getal is hier twee, omdat deze de twee hoofdzonden zijn, waaruit al de andere overtredingen hun oorsprong hebben, en waarvan ze moeten afgeleid worden. God, Die enkel Goedheid en Liefde is, beoogt met deze woorden Zijn volk voor te houden waarin de boosheid van Zijn volk bestaat.

Alexander Comrie, 
predikant te Woubrugge

(”Verzameling van Leerredenen”, 1749-1750)