Het Oranje Fonds maakte bekend dat het fonds, waar Máxima en koning Willem-Alexander beschermpaar van is, ter ere van Máxima’s vijftigste verjaardag samen met Stichting MIND het gezamenlijke programma ‘Herstel dichtbij’ begint. Tachtig zelfregie- en herstelinitiatieven krijgen drie jaar lang ondersteuning, zodat iedereen die daar behoefte aan heeft dicht bij huis hulp kan krijgen om weer mee te doen in de samenleving.

„Vijftig worden is wel wat”, vond Máxima. „Een goed moment om te bedenken: wat wil ik doen in de komende tien jaar?. Van 40 naar 50 heb ik met succes heel veel werk gedaan voor muziekeducatie, dat heeft u allemaal geweten. Nu wil ik hier de komende tien jaar heel veel energie in steken.”

Voor Máxima is de geestelijke gezondheidszorg een onderwerp dat haar aan het hart ligt. Haar jongste zus Inés kampte met depressies en maakte in 2019 een einde aan haar leven. Tijdens het tv-interview met Matthijs van Nieuwkerk vroeg ze zich af of ze meer voor haar had kunnen doen. „We hebben met ons beste kunnen geprobeerd haar te begeleiden, maar de realiteit is dat je geen professional bent”, zei Máxima. Inés had „misschien” beter geholpen moeten worden. „We hebben ons best gedaan, in die tijd wisten we niet beter.”

Dat ze mentale gezondheid belangrijk vindt, gaf Máxima ook aan tijdens haar speech tijdens de uitreiking van de Appeltjes van Oranje. „In de afgelopen jaren heb ik tijdens werkbezoeken heel veel gesprekken gevoerd met mensen die kampen met mentale gezondheidsproblemen, maar ook met hulpverleners en wetenschappers. En al die gesprekken en ontmoetingen zijn heel belangrijk voor me geweest. Niet alleen voor de eerlijke verhalen maar ook voor de verdieping van m’n kennis.”

Ook gaf Máxima aan dat het onderwerp meer bespreekbaar moet worden. „Ik hoor van veel betrokkenen dat ze nog steeds een stigma voelen en dat het moeilijk is om er over te praten. Daarom blijven heel veel mensen er lang mee rondlopen, bang om het perfecte plaatje te bederven. Ze laten een glimlach zien terwijl ze van binnen huilen. Daardoor worden ze steeds kwetsbaarder en wordt herstel steeds moeilijker. Mentale gezondheid zou eigenlijk net zo bespreekbaar moeten zijn als een gebroken been.”