„Het is een militaire operatie”, zegt directeur Sjarel Ex over het onderbrengen van de stukken. En die operatie begon al een paar jaar geleden, met het meten van alle objecten in 3D en het uitrekenen waar wat past. Alles heeft inmiddels een vast plekje toebedeeld gekregen in stellingen en rekken van ook zorgvuldig berekende grootte. Het gebouw heeft vijf verschillende temperaturen, want niet elk kunstwerk is gebaat bij hetzelfde klimaat. De fotokunst wordt met 7 graden het koudst bewaard.

Afmetingen en materialen waren de belangrijkste gegevens waarmee rekening werd gehouden voor de plek. Het is tenslotte een depot en geen museum. Chronologie bijvoorbeeld werd nu wat minder belangrijk gevonden. Alles kreeg een kleurcode, waaraan de verhuizers kunnen zien voor welke van de in totaal 216 ritten met een vrachtwagen naar het depot ze zijn. Daar kunnen ze dan ook allemaal in één keer worden ondergebracht, zonder onnodig gesleep.

De voorwerpen werden waar nodig gereinigd en opgeknapt en er werden speciale verpakkingen gemaakt en gehuurd. Volgens Sjoerd Voss, een van de belangrijkste verantwoordelijken, moet er 4500 kubieke meter worden vervoerd, inclusief 20 procent aan verpakkingsmateriaal. Ondanks deze forse hoeveelheid, kan de collectie volgens al wat oudere cijfers nog twintig jaar groeien. Als het museum zelf, dat wegens verbouwing jaren dicht zal zijn, weer opent, komt er ook ruimte vrij. Maar dat is zoals gebruikelijk maar een fractie van de hele verzameling, circa 8 procent.

Bezoekers kunnen straks niet zomaar op eigen houtje gaan grasduinen. Ze moeten met een rondleiding mee. De Museumkaart is geldig, maar wie die niet heeft, is 20 euro kwijt. In welke talen er wordt rondgeleid, is nog niet helemaal duidelijk. Voor het losbarsten van de coronacrisis werden er 200.000 belangstellenden in het eerste jaar verwacht, maar dat is nu nog even aanzien. Met elke rondleiding gaat een beveiliger mee. Boijmans heeft er een kleine dertig in dienst, maar huurt mogelijk nog extra in. Wie geen rondleiding boekt, kan het atrium zien en naar het dakterras met bomen.

Het was wel even een punt van discussie onder de medewerkers dat ze, al is het van een afstandje, tijdens hun werk continu zullen worden bekeken. Maar volgens hoofd collectie en onderzoek Sandra Kisters levert het ook waardering op voor het werk dat anders niemand ziet.