Zo bood een handige horeca-ondernemer in Almelo tussen 6 en 9 uur een ontbijt aan voor 1 euro –om de verlengde openingstijden te vieren. Met succes: voor het krieken van de dag zaten er op zijn terras al mensen een broodje te eten, handdoek over de knieën tegen kou. Op andere plekken waren mensen in het holst van de nacht al naar de sportschool gegaan. Zoals bekend is het ook weer mogelijk naar de dierentuin of het pretpark te gaan of muziekles te volgen. Donderdag volgt de heropening van de bibliotheken.

Het leidende principe achter de Nederlandse versoepelingen van woensdag is het principe ”buiten boven binnen”. Een dierentuin kan dus eerder open dan een museum. Uitzonderingen zijn gemaakt voor sportscholen en zwembaden, in het kader van de volksgezondheid.

Alle keuzes rond versoepelingen zijn eindeloos aanvechtbaar en nooit geheel consistent. Er spelen veel belangen, waarbij ook lobbygroepen flink van zich laten horen. Toch zeggen keuzes wel degelijk iets over de waarde die aan verschillende sectoren toegekend wordt. Er valt ook anders te kiezen. In Frankrijk zijn musea woensdag wél meegegaan in een ronde versoepelingen, terwijl sportscholen nog even moeten wachten. In Duitse deelstaten zijn musea al langer weer te bezoeken.

Het is niet wenselijk om te vervallen in de aloude tegenstelling tussen geest en lichaam, waarbij het eerst zou prevaleren boven het tweede. Beide zijn van belang en werken op elkaar in. Maar volgens dat principe roept het voorrang geven aan zweten in een sportschool boven het bezoek aan een museum vragen op.

Zonder meer opmerkelijk is dat ook sekswerkers hun beroep weer mogen oppakken. Kennelijk wordt het bekijken van een schilderij als gevaarlijker bestempeld dan een gang naar een prostituee, schamperde schrijver Jamal Ouariachi. Dat is inderdaad niet uit te leggen en getuigt van een bevreemdende prioritering bij de overheid. Een ruimhartig verlengde lockdown op dit gebied had de morele volksgezondheid goed gedaan. Waarom zou je bovendien met voorrang een sector heropenen waarvan bekend is dat er een schimmige wereld van mensenhandel en uitbuiting achter schuil gaat?

Sowieso zeggen versoepelingen, maar ook de roep om de maatschappelijke roep om bepaalde versoepelingen, veel over een samenleving. De meest dominante vraag vanuit de samenleving sinds maart vorig jaar lijkt die naar de mogelijkheid van (buitenlandse) vakanties. Vorig jaar maart ging het direct over de meivakantie, toen over de zomervakantie, de herfstvakantie, de kerstvakantie en nu weer over de zomer. Kunnen we weg? Het zij ieder gegund, maar het begint langzaamaan op een obsessie te lijken. De vraag is wat dat zegt over onze collectieve prioriteiten en levensvisie.