Ik geloofde mijn ogen niet toen ik afgelopen week de open brief las van vijf PKN-predikanten, waarin zij de Protestantse Kerk in Nederland oproepen om „excuses te maken aan het Palestijnse volk.” Volgens de briefschrijvers, verbonden aan het theologencollectief Kairos Sabeel, zouden we als kerken te weinig oog hebben gehad voor het „onrecht” dat de Palestijnen al jaren wordt aangedaan. Daarbij doelt het vijftal vooral op de „bezetting” door Israël van „Palestijns gebied.” De aanleiding van hun schrijven vormt de herdenking van „de verdrijving van 750.000 Palestijnen” bij de stichting van de staat Israël, bijna 75 jaar geleden.

Uitgerekend in de week waarin het volk Israël letterlijk met duizenden raketten bestookt wordt, komt het theologencollectief Kairos Sabeel met deze schaamteloze oproep. Terwijl het Hamas niet uitmaakt waar die raketten terechtkomen of wie erdoor gedood worden. Elke zwaargewonde of gedode Jood, jong, oud, klein, groot, wordt juichend met ”god is groot” gevierd als een overwinning.

Holocaust

Schaamteloos noem ik deze oproep, want het leed van het Palestijnse volk wordt in de brief vergeleken met de Holocaust, de gruwelijke en systematische poging tot uitroeiing van het Europese Joodse volk. Zoals de PKN vergeving vroeg voor het zwijgen van de kerk toen, zo moet de kerk nu vergeving vragen voor het zwijgen over het leed van het Palestijnse volk. Ik schaam me diep, heel diep voor deze collega’s met hun open brief. Deze schuldbelijdenis niet in mijn naam, niet in naam van de PKN en niet in naam van vele honderdduizenden kerkleden die dit net zo schaamteloos zullen vinden.

Is er dan geen ”Palestijns leed”? Jazeker is dat er, en al vele tientallen jaren! Maar waar deze collega’s en de organisatie Kairos Sabeel (van het “Kairosdocument”) al vele jaren aan voorbijgaan en blind voor zijn, is het feit dat Palestijnse terroristenorganisaties als Hamas, Fatach (van wijlen Arafat) en de Al Aqsa-martelarenbrigade maar één doel voor ogen hebben: élke vierkante centimeter van Israël moet weer islamitisch worden. Waarom? Omdat het een integraal en onlosmakelijk onderdeel is in de leer van de islam dat ieder gebied dat in het verleden ooit islamitisch was, ook ooit weer islamitisch moet worden.

Uitgestoken hand

Tijdens de vredesonderhandelingen in de zomer van 2000 nam de toenmalige president van de Palestijnse Autoriteit Yasser Arafat namens de Palestijnen geen genoegen met het voorstel van premier Barak. Daarbij zou het Palestijnse volk 98 procent krijgen van wat ze zegden te willen hebben. Hij zou anders bij thuiskomst uit Camp David als verrader zijn gebrandmerkt. Want met minder dan 100 procent van héél Israël nemen deze terreurorganisaties geen genoegen, of hoogstens als tijdelijke tussenoplossing. En dus is er nog altijd geen vrede voor al die gewone Palestijnen die al tientallen jaren lijden. Hun eigen (overwegend corrupte) leiders laten dat in stand.

Het Joodse volk bood al in 1948 (bij het ontstaan van de staat Israël) de Palestijnen en Arabieren aan om samen in het land te wonen, elk in een gedeelte ervan. Zij namen die uitgestoken hand niet aan en met de Arabisch-Joodse Oorlog van 1948 wilden zij de Joden het hele land uit jagen. Bijna 75 jaar later is dat nog exact hetzelfde. En laten we nooit vergeten: Israël kan het zich niet veroorloven ook maar één oorlog te verliezen. Dan wórden ze de zee en opnieuw de ballingschap in gedreven, waar ze na 2000 jaar eindelijk door God uit waren verlost.

Geen politiek probleem

Wat een genade is het geweest –en nóg– dat talloze christenen, in alle kerken en denominaties, inzien en weten dat het ten diepste ook geen politiek probleem is, waar Joden én Palestijnen door lijden, maar dat het ten diepste gaat om de God Die Zijn belofte aan Abraham en Zijn Joodse volk houdt: Hij heeft het land Israël aan het Joodse volk toebedacht en is daarin niet van gedachten veranderd. Niet dat God meer zou houden van Joden dan van Palestijnen. Voor iedere Palestijn, iedere moslim, iedere Arabier, iedere christen is er plaats om er sámen met het Joodse volk te wonen, in vrede en voorspoed, zolang ze accepteren dat Israël het Joodse land is.

Ik ga er dan ook van uit dat verreweg de meeste PKN’ers zich niet achter deze open brief zullen scharen. Ik roep de PKN ertoe op af stand te nemen van deze brief en het Joodse volk juist in deze omstandigheden te steunen.

De auteur is predikant in de Protestantse Kerk in Nederland te Bolsward.