Met verbazing en zorg las ik dat SGP-jongeren de discussie over de plaats van man en vrouw binnen de partij opnieuw willen voeren (RD 22-24 april). Deze discussie heeft de SGP beheerst in de decennia rond de eeuwwisseling. Veel SGP’ers zijn opgelucht dat de partij nu in een rustiger vaarwater is gekomen. De wijze waarop de discussie destijds werd gevoerd, leidde tot negatieve energie en publiciteit.

Dit kwam onder andere tot uiting in het verlies van de derde Kamerzetel tussen 1994 en 2012. De SGP was een huis dat tegen zichzelf verdeeld was en kon daardoor minder krachtig reageren op zorgwekkende ontwikkelingen in de samenleving rond bijvoorbeeld de bescherming van leven, huwelijk en gezin.

De echte fronten

Verschil van inzicht kan er ook tussen christenen zijn. Dat blijkt ook uit de Bijbel. In zo’n geval is het fijn als de gedachtewisseling op een christelijke wijze wordt gevoerd: met nadruk op wat bindt, met respect voor elkaars argumenten.

Gedeelde Bijbelse uitgangspunten rond de plaats van man en vrouw kunnen zijn dat de primaire taak van moeders in hun gezin ligt. En dat de Bijbel geen ruimte laat voor een kerkelijk ambt voor vrouwen (alle priesters, Schriftprofeten en apostelen waren mannen), maar wel ruimte laat voor maatschappelijke taken voor vrouwen: zie bijvoorbeeld Debora, de koningin van Scheba, de boodschappende vrouwen op de paasmorgen en Hulda, van wie we geen theologische arbeid kennen (ze schreef geen Bijbelboek) maar die wel maatschappelijke adviezen gaf.

Binnen zulke Bijbelse kaders kunnen we tot verschillende conclusies komen bij de vertaalslag naar onze tijd. Bij gevoelige discussiepunten in zijn tijd, zoals het al dan niet houden van Joodse feestdagen en spijswetten, wijst Paulus erop dat een ieder in zijn gemoed verzekerd zij, en dat we elkaar niet moet ergeren. Het is daarom een voorrecht als discussies binnen christelijke organisaties op een christelijke wijze gevoerd kunnen worden. Helaas was dit destijds binnen de SGP niet altijd het geval.

Daarom hoop ik dat de nu door de jongeren opgevoerde discussie niet leidt tot de patstelling van weleer. Deze tijd van ongekende secularisatie, crises en maatschappelijke verwarring roept erom dat we de echte fronten herkennen, en onze tijd niet verspillen aan het herhalen van vermoeiende discussies.

Alleenstaande vrouw

De wijze waarop de discussie de afgelopen weken werd gevoerd, stelt mij teleur. Moties en YouTube-filmpjes zijn geen goede manier om interne geschilpunten ruchtbaar te maken. Heel Nederland kan dan meegenieten van verdeeldheid binnen de gereformeerde gezindte. Niet voor niets betrachtte de SGP altijd een zekere terughoudendheid jegens moderne media. Dat beginsel (om die term eens te gebruiken) heb ik bij de jongeren node gemist.

De maatschappelijke taken van man en vrouw zijn geen geschikt onderwerp voor welles-nietes, omdat de realiteit genuanceerder ligt dan ”voor of tegen”. Zo is niet iedere vrouw in de SGP-achterban gehuwd. Wie is het gezinshoofd ingeval van een alleenstaande vrouw? Op welke wijze kan zij meeleven met de christelijke politiek? Of mag partijblad De Banier überhaupt niet op haar deurmat vallen?

Of neem het verschil tussen hoofdelijke overheidsfuncties (koning, burgemeester) en bestuursorganen zoals gemeenteraden, waarbij de macht niet bij het deelnemende individu ligt, maar bij de vergadering als geheel. Waar iemand met een hoofdelijk ambt een heersende functie uitoefent, ligt dat bij het lidmaatschap van een bestuursorgaan alweer genuanceerder. Zulke noties komen niet tot hun recht in welles-nietes-moties, en ook niet in uitingen via veelal oppervlakkige sociale media.

Getuigende partij

Als het om getuigen gaat, kunnen we veel leren van de apostel Paulus. Op de Areopagus en bij andere publieke verantwoordingen ging hij geen interne discussiepunten, zoals vlees eten of de vereisten voor het opzienersambt, breed uitmeten. Daar getuigde hij van de kernpunten: God onze Schepper, Christus als Middelaar, Zijn wederkomst ten oordeel en de oproep tot bekering. Die interne kwesties behandelde Paulus juist in brieven, die alleen voor de gemeenten zelf bedoeld waren.

Als ik de SGP-jongeren een advies mag geven: als jullie willen nadenken over de plaats van man en vrouw binnen de SGP, doe dat dan alsjeblieft binnenshuis, bij een geopende Bijbel, met respect voor elkaar en voor de verschillende interpretaties die er binnen de achterban zijn. In het besef dat christelijke standpunten ook op een christelijke manier verwoord en uitgewisseld behoren te worden. Onze maatschappij vraagt niet om een verdeelde SGP, maar om een getuigende partij.

En als jullie al sociale media inzetten, doe dat dan weloverwogen en met mate. Beperk je daarbij tot onderwerpen die geen interne verdeeldheid blootleggen, maar die echt wat toevoegen voor onze samenleving, die een waardig christelijk geluid broodnodig heeft in deze verwarrende tijden.

De auteur was in 2002, 2003 en 2004 actief voor SGP-jongeren.