„Want u komt de belofte toe en uw kinderen en allen, die daar verre zijn, zovelen als er de Heere onze God toe roepen zal.”

Wie de doop ontvangt, getuigt dus, dat hij behoort tot de Kerk Gods, die haar Heere in zuiverheid van geloof en rechtschapenheid van leven vereert. En daarom behoren de sacramenten vromelijk vereerd, dat wil zeggen hooggehouden en eerbiedig behandeld te worden. Zij kunnen weliswaar de genade niet scheppen, maar ze verbinden ons wel op zichtbare wijze met de Kerk, waarin wij reeds van tevoren opgenomen zijn. Daarop moet men met de diepste eerbied letten omdat dit tegelijk met de woorden van de goddelijke belofte bij de bediening [van de sacramenten] verkondigd en bekend gemaakt wordt.

Wanneer zij anders over de elementen [van de sacramenten] denken, bijvoorbeeld dat het uitwendig toegepaste inwendig reinigt, dan heeft het Jodendom weer zijn intrede gedaan, dat geloofde dat de zonden door verschillende zalvingen, wijdingen, schenkingen, offers en spijsverboden verzoend werden en de genade om zo te zeggen gekocht en verworven. Dit hebben echter de profeten, en in het bijzonder Jesaja en Jeremia, steeds hardnekkig bestreden door daar tegenover te leren, dat de beloften en weldaden door Gods vrije goedheid gegeven zijn en niet met het oog op verdienste en uiterlijke ceremoniën. Ik geloof ook, dat de wederdopers volkomen dwalen zolang zij de doop van de kinderen der gelovigen afwijzen. Ze dwalen ook in vele andere dingen.

Huldrych Zwingli, reformator in Zürich

(”Verantwoording des geloofs voor keizer Karel”, 1530)